3x Klungkung

Na een heerlijke dag aan het zwembad in Sideman waar ik de enige was die gebruik van dit heerlijke zwambad maakte. Zelfs s'nachts dook ik er nog even in, heerlijk onder de sterrenhemel. Na 2 dagen ben ik toch maar vertrokken. Ik heb in de omgeving van Sideman veel gewandeld nou ja bijna geklommen want de wegen zijn er behoorlijk steil. Onderweg maar een afspraak gemaakt met een mannetje om mij de volgende dag op te halen en mij naar de grootste en belangrijkste Hindoe tempel van Bali te brengen. Het is verbazend maar iedereen komt altijd keurig op de gemaakte afspraak om je op te halen en te helpen. De Pura Besakih Tempel ligt al een heel stuk noordelijker en we waren er snel. Er zijn nu heel veel ceremonie's waarbij iedereen in de traditionele kleding fruit brengt wat gezegend wordt en dan nemen ze alles weer mee naar huis. Het mooie is dat je van een kleine afstand alles mee kunt maken. Het is een mooi en groot tempelcomplex en samen met een Franse gozer ook een toerist, zijn we op verkenning uitgegaan. We hebben toevallig ook allebei gelogen over entree kaartjes enz. want officieel hoef je deze niet te kopen en toch zijn er weer mensen die dit bij toeristen proberen en op die manier wordt je uiteraard weer een poot uitgedraaid, wat soms echt niet nodig is.Typisch Bali alles draait hier wel om geld. Eigenlijk had ik ingescheckt in een losman maar ik had al gauw bekeken dat er verder helemaal niets te beleven viel. Aangezien ik nog niet had betaald en er verder niemand meer aanwezig was heb ik mijn spullen maar weer uit de kamer geplukt en vervoer geregeld naar Kedisan. Samen met yellow (zijn bijnaam) moest er natuurlijk eerst onderhandeld worden over de prijs en zou hij mij wel naar Kedisan brengen. Maar eerst moest ik nog pinnen ai ai daar hebben we het weer. Volgens Yellow kon dat alleen in Klunkung waar ik dus een aantal dagen daarvoor ook al had lopen zweten in de warmte om in Sideman te komen. We waren al op pad dus is Yellow terug gereden om een helm voor mij op te halen en een snelle scooter. Ik ben maar half weg blijven wachtten op een pleintje in een dorpje. Wel gillen want de heren in traditionele kleding met zo'n doekje om het hoofd hoeven geen helm op. En verder is een helm alleen verplicht op de (ik noem het maar even provinciale wegen). Voor toeristen is uiteraard de bekeuring vele malen hoger! Helmen zijn mij altijd veel te groot dus kwam ik op het idee om er maar een opgevouwen T-shirt in te doen. Dat scheelde, zakt mij die helm eindelijk niet meer over mijn ogen of anders hangt die vaak in mijn nek. We hadden samen al helemaal bedacht als er geen goede ATM in Klungkung zou zijn we nog naar een andere stad zouden rijden. Gelukkig na wat vragen lukte het mij weer om geld uit een automaat te trekken en op naar Kerdisan. Half weg krijgen we een enorme bui op ons dak en hoe hoger in de bergen hoe kouder en hoe slechter het weer begon te worden. Gelukkig hadden we samen veel humor en hielden we zo de moed erin. Kerdisan ligt aan het grootste meer op Bali. Zodra we er waren had ik al gelijk een redelijk hotel en ben daar met de nodige natte kleding gebleven. Yellow moest door het slechte weer weer helemaal terug, maar deed daar nogal stoer over want hij had 2 sarongs over elkaar aan en werd dan niet zo nat oke?? het zal wel.
Ik heb gelijk maar een trekking voor de volgende dag geboekt. Dat betekende om 03.30 uur klaarstaan en om 04.00 uur de Mount Batur te gaan beklimmen. Met een koppeltje uit Tschechie een gids en ik vertrokken we in een enorm hoog tempo en na een korte tijd was ik al waternat van het zweet en moest ik toch echt wel even een pauze nemen. De 2 Tschechen waar overal bang voor, ik vraag mij dan af hoe je in godsnaam nog kunt genieten als je bang bent voor de bevolking, het eten, het geld, het vervoer en of alles wel veilig is. Dat was voor hun dus een groot probleem en ze konden niet echt ontspannen. Ze vonden zelfs deze gids eng ha ha dat was ook wel een wonderlijk typetje die met mij vanalles probeerde af te spreken en telkens mij zogenaamd moest helpen. Wat een grapjas ik prikte al zeer snel door zijn opmerkingen heen en was uiteraard weer getrouwd met 2 kids. Een zieke echtgenoot in het hotel bla bla bla het hielp wel. Natuurlijk kon hij nog wel een dokter regelen dus moest ik daar nog wat op verzinnen maar ik poeierde hem gelukkig wel af aan het einde van de tocht. We zijn helemaal langs de dunne en smalle krater rand gelopen en er kwam overal stoom uit de grond wat het gelukkig weer wat warmer maakte want nadat we op de top waren aangekomen zouden we op het zonsopang spektakel wachtten maar die kwam natuurlijk niet te veel bewolking. Ik heb zelfs nog geen enkele zonsondergang gezien! Ik had gelukkig droge shirtjes meegenomen om zo de natte meuk uit de doen en wat droogs aan want er stond een stevige en koude wind en ik had mij daar een paar koude handen! Om 10.00 uur bracht de chameur mij op zijn scooter terug met een grote omweg zodat ik nog wat langer tegen hem aan kon zitten denk ik want ik moest hem HEEL GOED vasthouden ja ja......... Na het ontbijt wat meestal bij de kamerprijs is inbegrepen is ben ik lopend op pad gegaan naar Truyan maar ik kreeg al gauw een lift voor noppes zodat ik de 7 km niet hoefde te lopen. Wat was dat een geluk want het was steil jeetje niet te geloven. In Truyan heb ik mij met een kano naar de begraafplaats laten peddelen. In Truyan worden mensen niet begraven maar gewoon onder een soort van bamboe tent gelegd en door de boom waaronder dit gebeurt ruik je niets. Het klopte inderdaad het was er heel schoon en geen vliegen en je ziet daar dan een aantal mooie kale schedels met kleding en cadeau' s erom heen liggen. Voor Truyan is het bezoek van toeristen bijna de enige inkomsten bron. Wel grappig tussen de disco muziek werd er een naam van een man omgeroepen die aan de beurt was om te peddelen en op die manier heeft iedereen op volgorde een eerlijke kans op een klein salaris. De terug weg heb ik gelopen het was heerlijk weer maar iedereen vond het maar raar want ik ben er inmiddels wel achter dat Inonesiers niet lopen maar alles met de scooter doen zelfs de kleinste afstanden!! Op de scooter rook je, eet je, en natuurlijk bellen en sms'en!!! De scooter is heilig maar bijna allemaal op afbetaling want men verdient hier 3 miljoen roepie zo'n 300 euro per maand. En toch is het een prijzig land alleen eten is echt goedkoop. Na 2 nachten Kerdisan ben ik vandaag terug gegaan naar Klunkung wat iedereen maar raar vond want dit is geen toeristische stad en dat maakt het voor mij dus net leuk. De oude reiswekker van oma is voor 2 euro weer gemaakt zie en dan wordt je in zo'n stad dus niet opgelicht! Morgen er weer vroeg uit ik hoop voor de laatste maal. Ik wil nu nog even de laatste dagen op Bali op het strand liggen en het boek van Joe Speedboot uitlezen ik ben er net in begonnen het ik lach mij nu al een ongeluk. Op goed geluk morgen maar weer om 06.00 uur aan de weg gaan staan en hopen dat er inderdaad een ferry vanaf Kurdusa naar het eiland Nusa Lemboran gaat. Natuurlijk is de info weer even onduidelijk en geeft mijn Lonely PLanet ook geen enkele info. In mijn Nederlandse gids staat soms toch net weer veel meerachtergrond info in. Ik zag overigens net de TV hier en er is enorm veel wateroverlast in Jakarta hele delen van de stad staan blank. Er rijden veel minder treinen maar er was geen info over het vliegveld en de dame in het eettentje kon helaas geen Engels. En verder is er op TV veel reklame van Ponds en andere cremes om maar zo'n blank mogelijke huid te krijgen. Daarom zitten dus veel mensen met lange mouwen op de scooter om maar niet bruin te worden. En wat doen wij gekke blanken wij liggen in de zon om een kleurtje te krijgen ha ha ha dan zien we er zogenaamd goed uit. Dit was dus een derde bezoek aan Klungkung en waarschijnlijk ook een van de laatste verslagen want op het eiland zijn geen auto's en ik geloof ook geen scooters en het is klein het grote eiland wat er naast ligt ga ik niet bezoeken. Wie weet lukt een klein verslag vanuit jakarta nog waar ik een nachtje blijf en met de nachtvlucht op de 25e vertrek en ook de 25e in Nederland aankom want de 6 uur verschil die Java heeft verdwijnen dan. Ik zal proberen heel veel warmte en zon in mijn rugzak te proppen zodat ik die thuis los kan laten en dat het dan wat minder koud is. En ja Ellen ik heb wel zin om weer eens echt te gaan stappen want ik ga hier met de kippen op stok en wordt met de oproep aan Allah alweer wakker.