de manke helpt de blinde.......
Door: Janet
Blijf op de hoogte en volg Janet
14 December 2016 | Senegal, Dakar
Hallo volgers,
Bedankt voor de reacties altijd leuk om te lezen: Het typen op de toetsenboren valt nog steeds tegen als je je hele leven gewend bent waar te letters zitten.
Met de bush taxi ben ik vroeg in de ochtend vertokken naar Zig en gelukkig kreeg ik een kamer in het Hotel Le Perroquet. Met een waanzinnig mooi zand terras net naast de rivier daar zat ik heerlijk aan het ontbijt toen de boot naar Dakar langs kwam met een fikse boeggolf ik was mooi zeiknat zoals de overige bezoekers ha ha wat een voorstelling was dat weer. Natuurlijk gebeurt dit wekelijks. De stad Zig viel wat tegen maar ik heb in een korte dag veel gezien en ik moet nog wel wennen aan de beleefdheden want eerst vraag je uitgebreid hoe het met de ander gaat voordat je de vraag stelt. De giller je moet voor 11.00 uur aan boord zijn en om 16.00 uur vertokken we. De controle is enorm maar liefst 8 x voordat je eindelijk op de boot bent ze zijn hier heel erg bang voor een aanslag dus in de avond zijn er veel politie en militairen te zien vooral hier in Dakar in de omgeving van het presitentiele gebouw zelfs foto's maken van de mooi aangeklede wachten mocht niet, wel jammer want ze zien er een beetje uit als Sinterklaas. De grote ferry boot is gebouwd in Hamburg nadat een aantal jaren geleden de oude met man en muis is gezonken, alles was op deze boot keurig en schoon incl ontbijt. de vierpersoonsslaapcabine was best wel luxe inclusief badkamer/douche ik was alleen niet zo slim geweest om een handdoek uit mijn rugzak in de handbagage te doen. Ik deelde deze slaapcabine met een echte Mama Afrika groot en stevig die amper door de deur van de douche/wc paste en laat nou net zij de hele nacht zeeziek zijn ik genoot van de heerlijke achtergrond geluiden..........nee dus, vreselijk en ik maar hopen dat haar maag nu toch maar een keer leeg zou zijn pffff. Op de boot ontmoette ik Armand een oude gepensioneerde Fransman met een Hollands moeder wat een geluk voor mij ik had een tolk Frans en hij een tolk Engels, de manke helpt de blinde. Via Armand vond ik een perfecte kamer in Dakar wel heel toevallig het zelfde adres wat ik in mijn gids had aangekruist alleen kon ik nu mooi met hem mee lopen om er vanaf de haven te komen ik had dit zelf niet zo snel gevonden op de plattegrond uit het boekje. In de ochtend drinken wij thee en ik lig in een deuk om hem zijn geklaag dat Dakar veel te snel veranderd het is net een bouw put de ene hoogbouw na de andere alle laagbouw verdwijnt, wel jammer maar ja dat is overal op de wereld te zien. We verblijven in het deel van Dakar wat de naam het plateau heeft maar van plateau is nog maar weinig sprake. Armand komt al in Dakar vanaf 1962 en kent of kende beter gezegd de stad goed nu krijgt hij het er steeds lastiger mee omdat er zoveel verdwijnt. De eerst dag ontmoet lk iemand op straat die mij wilde vergezellen in de stad dus heb ik hem nog heel vaak gevraagd en gezegd dat ik hem niet zou betalen. De hele stad was echt leeg hier en daar een enkele taxi winkels waren allemaal gesloten er was een feestdag en alle mieren (mensen) waren verdwenen wat een rust en overal kun je lopen dus het mannetje Mo gaf aan niets te doen te hebben. Na een hele dag lopen en van ales bezoeken nam ik een taxi terug en Mo zou half weg uitstappen dicht bij zijn huis en toen begon het gedonder natuurlijk hij vroeg omgerekend 30 euro want het bedrag dat ik hem voorstelde was voor hem niet genoeg. Dit werd een enorme schreeuwpartij in de taxi want Afrikanen maken zo wie zo al veel lawaai. Op een gegeven moment ben ik uitgestapt en zag hij de bui wel hangen dat hij voor de taxi kosten zou op draaien dus hij stapt ook uit en ik weer snel in de taxi hij kon kiezen uit mijn bedrag of niets dit pakte hij aan en de taxi chauffeur die alleen frans sprak maar het spel door had is met mij vertrokken oef dat scheelde een haar. Natuurlijk eigenljk mijn eerste echte dag alleen op pad en dan moet je weer even ervaren dat het allemaal om het geld draait hoe dan ook en natuurlijk lees ik later in mijn boek dat dit een dagelijkse gang van zaken is, mooi dus ook die ervaring heb ik weer op zak ha ha ha.
De volgende dag gaat het mij beter af en weet ik de mannen die mij zogenaamd moeten helpen van mij af te houden en loop ik in één maal goed naar de haven om met de kleine ferry naar het eiland Goree te gaan. Een fantastische dag doorgemaakt op Goree wat vroeger een slaveneiland is geweest maar niet zo heftig als in Guinee Bissau of Ivoorkust maar op Goree is het slavenhuis helemaal gerestaureerd en het doet mij wel wat als ik dan lees de deur of no return en hoeveel mensen er in een hele kleine cel werden opgesloten in afwachting van de verkoop en dan op de boot naar een ver land om er een leven lang als slaaf te werken als je tenminste het slavenhuis al overleefde want ook dat verblijf was onmenselijk. Wat doen mensen elkaar toch nare dingen al toen al en nu nog steeds.
Dakar ga ik vandaag verlaten en ik ga op pad naar het roze meer Lac Rose. Tot later want ik wordt zo direct op gepikt door iemand die mij gaat begeleiding naar het busstation. Dit berichtje is kort want natuurlijk vond ik net op het laatste moment toch nog een internet cafe wat eigenlijk de naam niet mag hebben want het is er enorm krap en ik moet telkens opstaan omdat de balie medewerker langs mij heen moet, maar voorlopig een kans voor een berichtje.
En ja ik heb het reuze naar mijn zin in Senegal.
Bedankt voor de reacties altijd leuk om te lezen: Het typen op de toetsenboren valt nog steeds tegen als je je hele leven gewend bent waar te letters zitten.
Met de bush taxi ben ik vroeg in de ochtend vertokken naar Zig en gelukkig kreeg ik een kamer in het Hotel Le Perroquet. Met een waanzinnig mooi zand terras net naast de rivier daar zat ik heerlijk aan het ontbijt toen de boot naar Dakar langs kwam met een fikse boeggolf ik was mooi zeiknat zoals de overige bezoekers ha ha wat een voorstelling was dat weer. Natuurlijk gebeurt dit wekelijks. De stad Zig viel wat tegen maar ik heb in een korte dag veel gezien en ik moet nog wel wennen aan de beleefdheden want eerst vraag je uitgebreid hoe het met de ander gaat voordat je de vraag stelt. De giller je moet voor 11.00 uur aan boord zijn en om 16.00 uur vertokken we. De controle is enorm maar liefst 8 x voordat je eindelijk op de boot bent ze zijn hier heel erg bang voor een aanslag dus in de avond zijn er veel politie en militairen te zien vooral hier in Dakar in de omgeving van het presitentiele gebouw zelfs foto's maken van de mooi aangeklede wachten mocht niet, wel jammer want ze zien er een beetje uit als Sinterklaas. De grote ferry boot is gebouwd in Hamburg nadat een aantal jaren geleden de oude met man en muis is gezonken, alles was op deze boot keurig en schoon incl ontbijt. de vierpersoonsslaapcabine was best wel luxe inclusief badkamer/douche ik was alleen niet zo slim geweest om een handdoek uit mijn rugzak in de handbagage te doen. Ik deelde deze slaapcabine met een echte Mama Afrika groot en stevig die amper door de deur van de douche/wc paste en laat nou net zij de hele nacht zeeziek zijn ik genoot van de heerlijke achtergrond geluiden..........nee dus, vreselijk en ik maar hopen dat haar maag nu toch maar een keer leeg zou zijn pffff. Op de boot ontmoette ik Armand een oude gepensioneerde Fransman met een Hollands moeder wat een geluk voor mij ik had een tolk Frans en hij een tolk Engels, de manke helpt de blinde. Via Armand vond ik een perfecte kamer in Dakar wel heel toevallig het zelfde adres wat ik in mijn gids had aangekruist alleen kon ik nu mooi met hem mee lopen om er vanaf de haven te komen ik had dit zelf niet zo snel gevonden op de plattegrond uit het boekje. In de ochtend drinken wij thee en ik lig in een deuk om hem zijn geklaag dat Dakar veel te snel veranderd het is net een bouw put de ene hoogbouw na de andere alle laagbouw verdwijnt, wel jammer maar ja dat is overal op de wereld te zien. We verblijven in het deel van Dakar wat de naam het plateau heeft maar van plateau is nog maar weinig sprake. Armand komt al in Dakar vanaf 1962 en kent of kende beter gezegd de stad goed nu krijgt hij het er steeds lastiger mee omdat er zoveel verdwijnt. De eerst dag ontmoet lk iemand op straat die mij wilde vergezellen in de stad dus heb ik hem nog heel vaak gevraagd en gezegd dat ik hem niet zou betalen. De hele stad was echt leeg hier en daar een enkele taxi winkels waren allemaal gesloten er was een feestdag en alle mieren (mensen) waren verdwenen wat een rust en overal kun je lopen dus het mannetje Mo gaf aan niets te doen te hebben. Na een hele dag lopen en van ales bezoeken nam ik een taxi terug en Mo zou half weg uitstappen dicht bij zijn huis en toen begon het gedonder natuurlijk hij vroeg omgerekend 30 euro want het bedrag dat ik hem voorstelde was voor hem niet genoeg. Dit werd een enorme schreeuwpartij in de taxi want Afrikanen maken zo wie zo al veel lawaai. Op een gegeven moment ben ik uitgestapt en zag hij de bui wel hangen dat hij voor de taxi kosten zou op draaien dus hij stapt ook uit en ik weer snel in de taxi hij kon kiezen uit mijn bedrag of niets dit pakte hij aan en de taxi chauffeur die alleen frans sprak maar het spel door had is met mij vertrokken oef dat scheelde een haar. Natuurlijk eigenljk mijn eerste echte dag alleen op pad en dan moet je weer even ervaren dat het allemaal om het geld draait hoe dan ook en natuurlijk lees ik later in mijn boek dat dit een dagelijkse gang van zaken is, mooi dus ook die ervaring heb ik weer op zak ha ha ha.
De volgende dag gaat het mij beter af en weet ik de mannen die mij zogenaamd moeten helpen van mij af te houden en loop ik in één maal goed naar de haven om met de kleine ferry naar het eiland Goree te gaan. Een fantastische dag doorgemaakt op Goree wat vroeger een slaveneiland is geweest maar niet zo heftig als in Guinee Bissau of Ivoorkust maar op Goree is het slavenhuis helemaal gerestaureerd en het doet mij wel wat als ik dan lees de deur of no return en hoeveel mensen er in een hele kleine cel werden opgesloten in afwachting van de verkoop en dan op de boot naar een ver land om er een leven lang als slaaf te werken als je tenminste het slavenhuis al overleefde want ook dat verblijf was onmenselijk. Wat doen mensen elkaar toch nare dingen al toen al en nu nog steeds.
Dakar ga ik vandaag verlaten en ik ga op pad naar het roze meer Lac Rose. Tot later want ik wordt zo direct op gepikt door iemand die mij gaat begeleiding naar het busstation. Dit berichtje is kort want natuurlijk vond ik net op het laatste moment toch nog een internet cafe wat eigenlijk de naam niet mag hebben want het is er enorm krap en ik moet telkens opstaan omdat de balie medewerker langs mij heen moet, maar voorlopig een kans voor een berichtje.
En ja ik heb het reuze naar mijn zin in Senegal.
-
14 December 2016 - 11:35
Annie Ter Hogt:
Het is ook altijd het zelfde met die gasten die je begeleiden, maar goed opgelost
Houwen zo dat je het zo naar je zin hebt. Wij gaan zo feesten in Laren.
groetjes van uit akelig mistig Eefde.
-
14 December 2016 - 15:25
Peter:
Hahahaha dat moet jou weer overkomen met zoeen gast.
Goed om te horen dat je het naar je zin heb en tot lees.
Peter -
14 December 2016 - 16:17
Klunegoor:
Jij bent weer lekker aan het genieten ondanks een paar strubbelingen. Maar dat ben je wel gewend toch.
de groetjes van ons allemaal. -
14 December 2016 - 20:30
Harry En Nicolette:
ga zo door jij maakt weer vrienden haha veel plezier nog tjow de grtn -
18 December 2016 - 17:20
Ellen:
He Janet,
fijn dat je het zo naar je zin hebt. En natuurlijk had je weer een vent die verliefd op je was. Benieuwd of er nog meer volgen want ze vinden zo'n blonde dame natuurlijk wel heel interessant daar. Veel plezier nog. Ik wacht alweer op het volgende verhaal.
groetjes
-
19 December 2016 - 19:17
Annie - Kapperallee:
We zijn u 2 uur verder na dat je mij gebeld hebt, zijn jouw mailtjes niet door gekomen, daar was je
ook al bang voor,
Veel succes op de terug weg via Gambia als het mogelijk is laat dat even weten.
groetjes moeders. -
24 December 2016 - 20:12
Marja Kloosterboer:
Je moet het toetsenbord veranderen in Amerikaans, dan staan allen letters en andere zaken onder de zelfde knop als je gewend bent. Moet je wel een beetje blind kunnen typen. Wat een gezeur met mensen die willen gidsen he overal het zelfde. Kost niks madam en aan het eind 30 euro. Bij ons is het ook altijd kiezen of niets !!! Benieuwd naar je verdere avonturen. Fijne verjaardag. Weet niet of ze daar ook kerst vieren .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
