samenvatting van de eerste week

Hallo allemaal,

Eindelijk een berichtje uit het warme Zuid Afrika. We zijn nu redelijk geïnstalleerd en de slaapkamer zag er binnen enkele uren al uit alsof er een bom was ontploft en dat zal ook wel de gehele tijd dat we hier verblijven er wel zo uit blijven zien.

For all my friends all over the world how reading my weblog, welcome en enjoy my story’s and experience that I’m writing here on my site. I’m working 3 month’s as a volunteer social worker in South Africa. You can translate this page on the translate programs you can find this program on google. It’s possible to give some response also, I will be very happy if you do this.

De vlucht naar Johannesburg met de KLM was erg goed verzorgd. Heel wat anders dan de goedkope vluchtmaatschappijen waar ik anders altijd mee vlieg als ik op reis ga. Na aankomst in Johannesburg zaten we in een luxe hotel, dit is wel lekker om mij te kunnen douchen en goed te kunnen slapen. Wat mij opviel in Johannesburg was dat alles op straat en de omgeving er zo schoon en netjes zag. Overal zoals het vliegveld en in de straten was nog duidelijk te zien dat hier de worldcup foodbal is geweest alles hangt er nog vol met reclames van het voetballen enz. De volgende dag moesten we er al weer vroeg uit om op tijd met het vliegtuig richting Nelspruit te vliegen. Rechtstreeks vanuit het kleine maar erg mooie vliegveld van Nelspruit gingen we rechtstreeks naar het gemeentehuis in Malelane waar gelijk onze eerste meeting was. Hier moesten we onszelf voorstellen en uitleg geven wat je studie inhoud die we volgen en wat we gaan doen binnen het project op de school. Dit was de eerste meeting van de zeer velen die er de eerste week nog zouden gaan volgen. Natuurlijk voelde ik mij wat onwennig met de loco burgemeester en vele anderen die hierbij aanwezig zijn, en dan ook nog eens alles in de Engelse taal. Nadat je jezelf en alle anderen zijn voorgesteld wordt er een gebed gedaan, het kan dan maar zo zijn dat je wordt aangewezen om dit te doen. Tijdens de meetings is er altijd een voorzitter die aanwijst wie er aan de beurt is om wat te mogen zeggen, hiervoor moet je dan wel eerst je hand opsteken. Dit gaat alles goed gedisciplineerd, in tegenstelling tot al het bellen, sms’en en heen en weer lopen wat mensen ook doen tijdens de meetings. Net even heel anders dan wat wij gewend zijn. Na de tijd is er weer een gebed en alle meetings waarbij wij aanwezig zijn geweest zoals het waterschap, de provincie, het district, gemeente enz. werden afgesloten met een maaltijd en deze waren zeer uitgebreid met broodjes en heel vlees, niet zo bevorderend voor de lijn, maar wel erg lekker.
Malelane is een stad van de gemeente Nkomazi het gebied waar we komen te wonen. Je kunt dit gebied vinden onder het Krugerpark, 25 km van Lesotho en 40 km van de grens van Mozambique, ter hoogte van Komatiepoort waar tevens de grens overgang is. Dit deel van het Zuid Afrika is een van de allerarmste gebieden waar 54 tot 65% van de bevolking moet rondkomen van 800 rand per maand dat is 80 euro, 60 tot 75 % van de bevolking in dit gebied leeft onder het minimum levensstandaard. Het verslavingsniveau van drugs is enorm hoog en prostitutie is hier een groot probleem. Samen met de Ellen en Cindy heb ik in Malelane een klein soort van GGD ziekenhuisje bezocht, afschuwelijk om er te horen dat van de 10 mensen die zich er laten onderzoeken op HIV er 8 tot 9 mensen daadwerkelijk besmet zijn, verder is TBC en malaria in dit gebied ook een enorm probleem. Er zijn hier ontzettend veel kinderen die hier zelfstandig leven waarvan de ouders zijn overleden aan een van deze ziektes. Er is in dit gebied veel problematiek rond drugsverslaving, prostitutie werkloosheid armmoede, dan heb ik het nog niet eens over dat er geen elektriciteit of stromend water is. . Naast het vaste project van deze minor wil ik proberen om met maatschappelijk werkers mee te lopen om ervaring op te doen en te kijken hoe er hier gewerkt wordt.
Na ons bezoek aan het kliniekje hebben we boodschappen gedaan bij de supermarkt, deze zijn enorm groot hyper modern en veel te veel Amerikaans niet een plaats om eens gezellig te winkelen.
Na dit alles te hebben gedaan in Malelane zijn we vertrokken en na een uur rijden kwamen we aan in Naas waar het de bedoeling is dat we 3 maanden gaan wonen. Het was voor ons allen een hele grote shock toen we aan kwamen. We zitten in een lodge in de middle of nowhere het is er enorm arm, kaal en we zitten overal een heel eind vanaf, dus dat betekent dat we veel moeten lopen. We delen met z’n vieren een kamertje waar amper een kast staat de douche het maar een beetje doet. Bijna iedereen leeft vanuit de koffer en natuurlijk geeft dit een enorme chaos. We hebben een keuken met een magnetron en een koelkast 2 stopcontacten geen internet en thats it. Het niveau binnen de groep zakte ver beneden het nul punt en de zorgen waren bij ons allen dan ook enorm groot. Ook onze docenten voelden zich bezwaard om ons hier achter te moeten laten. Nadat deze onze zorgen aan de manager en de loco burgemeester hadden overgebracht kregen we een enorme pep talk wat onze gemoederen gelukkig weer wat opkrikten. Het is inderdaad zo als wij het echte Zuid Afrika willen beleven we niet in de grote stad moeten leven maar basic op het platte land tussen de locale bevolking. Er is securitie, een bar, en zelfs een klein zwembad, de supermarkt op een half uur lopen en daar vertrekken ook de bussen naar de grote steden. We moeten er uiteraard zelf wat van maken en dat is dan ook een grote uitdaging. Er waren een paar mensen die het gemis van een auto als erg vervelend beschouwden maar ja, de vorige stage groep heeft dit een beetje verprutst voor ons, door oa zonder kentekenplaten de grens over te gaan. Het voordeel is wel dat ons project de Scincobila Highschool op loop afstand van onze lodge is. Voor gebruik van internet moeten we met de bus naar Malelane en voor vragen bij mensen van de Provincie of het district naar Nelspruit wat met de auto ruim 2 uur rijden is, het wordt nog een verassing hoe lang we daar met de bus over gaan doen.
Deze week waren Maria en Margreet twee docenten van Health Care onze organisatoren zij hebben alle contacten die wij verder moeten gaan uitwerken georganiserd. De gehele week zat dan ook bomvol meetings, we hebben ons een groot aantal malen per dag moeten voorstellen en vertellen wat we studeren en wat de opdracht inhoud en hoe wij denken daar aan te gaan werken. Het was eerst best lastig om te gaan netwerken omdat voor mij gevoel alle mannen op elkaar lijken, ze zijn allemaal groot dik, en kaal en met een vet rol in de nek, naar mijn smaak gewoon lelijk. Best wel lastig maar oké na een week zijn er al de nodige contacten en de nodige adreskaartjes uit gewisseld, waar we allen hopelijk veel informatie en hulp van te kunnen krijgen om de opdrachten te kunnen maken en het project verder te kunnen ontwikkelen. Lastig is wel dat de gemeente, district, provincie en vele anderen graag mee praten en beslissen hoe eea gaat verlopen. Dus veel verschillende disciplines met verschillende ideeën voor hetzelfde project dit kan de nodige vertraging opleveren. En dan dit op een tempo van Zuid Afrika dat gaat ons waarschijnlijk nog wel tegen staan.
Naast alle meetings hebben we gelukkig ook nog onze ontspanning gehad. Zo zijn we donderdag naar de rietsuikerfabriek geweest (de TSB companie) waar we een rondleiding hebben gehad. Daar kreeg ik dan eindelijk de uitleg waarom de rietsuikerplantages eerst afgebrand worden waarna de stengels zonder de bladeren naar de fabriek worden getransporteerd. Het ziet er wel eng uit als je s’avonds rond rijd met de auto met al die grote branden overal. Vooral nadat we bij de brandweer hadden gehoord dat er maar 8 mensen in de continu dienst werken, en dat er soms wel 50 tot 60 km moet worden gereden voordat ze op de plaats van bestemming zijn. Het voordeel van de brandweer is dat ze door hun onderbezetting een erg goed salaris krijgen uitbetaald. Dit was ook wel te zien op de parkeerplaats de auto’s grote Mercedes en BMW’s Toyotas, en alle auto’s die je ziet rijden op de wegen zijn naar Nederlandse maatstaven groot maar wel heel schoon en zonder deuken, de auto is hier een echt status symbool.
Zo waren we bij het waterschap waar Sylvia een manager niet van plan was om enkele meters te lopen naar het districtskantoor dit omdat ze op hoge hakken liep maar ook omdat ze in haar functie niet loopt, ach ja de wereld ziet er op sommige plaatsen heel anders uit denk ik dan maar.
Vrijdag zijn we om 05.00 uur opgestaan om zo vroeg mogelijk bij het hek van het Krugerpark te staan die om 06.00 uur open gaat. s’Morgens zijn de dieren nog actief, dit bleek ook wel vrijdag was het weer ruim 40 graden en het was midden op de middag bijna niet meer vol te houden van de hitte. Gelukkig hebben we wel heel veel dieren gezien en leuk kunnen foto graveren.
Zaterdag zijn de twee docenten Maria en Margreet van Health Care vertrokken naar Nederland en mogen we het nu met z’n allen gaan organiseren. Dit zal af en toe nog wel de nodige strubbelingen geven want we zijn een behoorlijke diverse groep jonge mensen bij elkaar. Dit was een kleine samenvatting van een volle week. Allemaal de groeten ik heb het nu al reuze naar de zin in Zuid Afrika en ik ga ervan uit dat ik hier een geweldige tijd tegemoet ga. Allemaal de groetjes en tot een volgende aanvulling van mijn belevenissen Doeiiiii Janet