Totaal weg geregend

Hallo allen weer bedankt voor de reacties. Met prachtige plannen zijn Aleida en ik vertrokken uit Kancanaburi. We hebben bedacht om met de bus naar Umphang te reizen om daar een pracht van een trekking in de bergen te gaan doen. Umphang is nog niet zo toeristisch, met een prachitige omgeving dus dat sprak ons wel aan. Hoe de route met de bus zou gaan worden werd ons niet helemaal duidelijk maar we vertrokken met prachtig weer uit een heel mooi Kanchanaburi. We kopen een buskaartje voor de super grote VIP bus met alles erop en er aan. We zagen de mooiste films voorbij komen die we natuurlijk niet gingen zien. En als er dan een beetje een film gedraaid werd zagen we telkens een halve film want voor het einde liep elke DVD vast. Halfweg begon het weer al slechter te worden. Eerst begint het met enkele regendruppels maar dan ineens breekt ook echt de gehele wolk open en donderd de regen voor mijn gevoel in liters naar beneden het gaat dan gelijk vol power, waarna het na enkele kilometers alweer droog kan zijn. Het uitzicht is helaas behoorlijk saai. De wegen zijn breed en niet zo druk. Verder groeit er overwegend suikerruit en in deze tijd van het jaar is alles erg mooi en fris groen van kleur, wat dan weer prachtig is om te zien.
Na ruim 6 uurtjes zitten komen we aan in Tak waar we over moeten stappen op de bus naar Mea Sot aan de grens van Myamar/Burma. In Tak hadden we nog wat gegeten waar mij buik waarschijnlijk niet zo blij mee was want het laatste stuk had ik behoorlijk last van vette buikkrampen. En dan duren 1,5 uur behoorlijk lang. Aleida wilde dolgraag doorreizen van Mea Sot naar Umphang en ik zat stiekem te duimen dat er geen bus meer zou gaan want het werd al behoorlijk laat en al donker en het regende als een gek in de bergen. Dat is dan gelijk het verschil als je alleen reist of met iemand samen. Onderweg passeerden we regelmatig roadblocks van militairen samenwerkend met de politie die dan even hun hoofd in de minibus steken om te kijken wat er al zo in de bus zit. Dit stelt verder niet zoveel voor. De Burmezen moeten dan vaak hun paspoort en visa laten zien en dan is het goed en kunnen we verder reiden. Er wordt geen enkel voertuig overgeslagen alles wordt gecontroleerd.
Aan gekomen in Mae Sot gaat het met mij niet meer zo best het weer is slecht en ik voel mij het zelfde als het weer mooi klote dus. Er gaat geen bus meer en gelukkig zit er net om de hoek een geasthouse. De kamer die aangeboden wordt is niet meer dan een ranzig klein stinkend hok maar ik had alleen maar oog voor het bed. Aleida wilde er absoluut net slapen dus zijn we naar een prachtig geasthouse 400 m verderop gegaan. Ik geloof dat als ik alleen was geweest niet eens meer de moeite had genomen en dat hokje van een kamer wel had geaccepteerd.
In het geathouse heb ik gelijk een frisse douche genomen de smeerige zweterig stinkkleren in de hoek gegooid en ben ik in het bed gaan liggen en heb een gehele nacht behoorlijk liggen zweten. De volgende dag ging het met mij alweer een heel stuk beter maar met het weer niet. Umphang was nog zeker enkele honderd kilometers rijden wat op de kaart niet zo zichtbaar is, en de verwachtingen voor het weer waren niet al te best. Dus uiteindelijk na veel wikken en wegen zijn we terug gereisd maar door al dat gedoe wel mooi de bus in Mae Sot gemist die rechtstreeks naar Chiang Mai en Bangkok zou gaan. Aleida had besloten naar Bangkok terug te gaan en dan naar het zuiden te vliegen want ze backpackt voor het eerst en had toch wel moeite om telkens te verkassen en ze mist een auto om telkens te kunnen stoppen en te kunnen eten want daar is ze gek op. Aangekomen op het volgende busstation werd ik bijna de bus ingedrukt en we vertrokken direct met gevolg dat ik Aleida niet eens meer heb gezien of afscheid van haar heb kunnen nemen. Zo heb je een reis maatje en zo snel ben je elkaar al weer kwijt, zo kan het lopen.