Volle maan dansen in de woestijn

Na een goede nachtrust bij Lac Rose ga ik in de ochtend op pad naar Lompoul in mijn gids had ik gelezen dat zich hier een woestijn bevindt en dat ik er kan slapen in Mauritiaanse tent nou dat klinkt mij als muziek in de oren dus hoe moet ik er komen? Deze vraag leg ik bij Lamin neer die mag het oplossen, en zoals altijd kan hij dat want ook hier heeft hij weer zijn 'kennissen". In de bus die prop en dan ook prop vol zit met metselaars en andere werkers gaan ik op pad. Ik prop mij ook werkelijk met rugzak en al tussen de mensen, speciekuipen, gereedschap, steenmallen de bus in. De omgeving waar we doorrijden lijkt wel een grote bouwput er wordt enorm gebouwd. Er heerst al enige tijd een enorme geboortegolf in dit land en 50% van de bevolking is jonger dan 20 jaar. Het bevolkingsaantal bedroeg in 2013 12,5 miljoen inwoners en komen er elk jaar zo'n 350.000 nieuwe inwoners bij. 50% van de inwoners is analfabeet en veel kinderen gaan niet naar school of enkele jaren naar de Koranschool want deze is gratis. Het Moslim geloof is het heel wat prettiger dan in Nederland, vrouwen geven gewoon op straat hun baby de borst en omkleden doen vrouwen ook gewoon in de winkel. Niets geen gesluierde vrouwen alleen een hoofddoek in dezelfde tinten als de jurk die de vrouwen dragen.
Bij de grote en vieze stad Thiés stap ik over op een andere bus maar dat gaat nog niet zo gemakkelijk want ik sta op het trottoir en alle bussen stoppen er met het probleem dat de bus die we telkens nodig hebben voorbij raast. Het stinkt er enorm naar dieseluitlaat en het is er stoffig echt Senegalees. Op een gegeven moment komt de lange afstandsbus naar Kébémer langs die ik moet hebben en gelukkig zijn er nog enkele zitplaatsen. Reizen in de bus is een belevenis tussen de banken is een klapbakje gemaakt zodat ook het gangpad vol zit. Dit betekend niet dat mensen opstaan nee nee je kruipt overal maar overheen en langs en dan kom je op een lege plaats en dit wordt door jong en oud gedaan. Deze bus is enorm stoffig en donker maar allee ik ga weer op pad. Tijdens de lange busreis worden er tovermedicijnen verkocht een blokje wat lijkt op zeep en helpt tegen puisten, bultjes, buikpijn en je kunt het eten.....De man houdt een enorm lang verkoop verhaal en ja hoor de gehele bus koopt zijn product. De volgende verkoper heeft het iets moeilijker met haar creme's maar ook zei verkoopt het eea. Tijdens een stop verdringen de fruitverkopers zich in de bus om te verkopen en eerst worden zakjes mandarijnen doorgegeven en dan begint het gedoe om te betalen, ik ben het hele overzicht allang kwijt en volgens mij betaald ook iedereen niet...
Na nog een lange zit kom ik in Kébémer waar eerst iets wordt gegeten vis met rijst en dan met een taxi naar Lompoul het is stil op weg bijna niets te zien en de omgeving toont droog. Aangekomen in Lompoul krijg ik meer het idee van een uitgestorven cowboy dorp waar af en toe een paard met wagen doorheen rijdt. Na lang wachten komt er een fourwheel jeep die ons oppikt en gaan we naar de dessert totdat we vast komen te zitten en mag ik het laatste stuk lopen. En dan wouw een echte desset met fluweelzacht zand zover je kunt kijken. En inderdaad er staat een heus tentenkamp met Mauritaanse tenten deze zijn wit en vierkant met echte bedden en buiten een douche en een echte toilet. Er is niemand ik ben de enige toerist. Na mijn rugzak weer in de tent te zetten ga ik rondlopen in de dessert geweldig wat mooi en hoe later in de middag hoe mooier het zand kleurt en wat een stilte. Wat ben ik toch een geluksvogel om onder de volle maan buiten te staan douchen en alle sterren te zien het is hier echt fantastisch. De volgende dag komen er nog meer toeristen een hele groep studenten en een Amerikaanse familie waarvan de dochter 2 jaar vrijwilliger is in Senegal. Grappig zo zit je een avond alleen aan tafel te eten en de volgende avond is het een heel internationaal gezelschap en het is super gezellig. Na de maaltijd komt er een groep muzikanten en tot in de late uurtjes dansen we in de woestijn.