Overvolle bussen

Zo de eerste dagen zitten er al weer op. Na uren in verschillende vliegtuigen te hebben gezeten en de nodige (onnodige) controles weer te hebben gehad. De overstap in India was weer echt de limit. Uit het vliegtuig gekomen moeten we allemaal buiten in een rij staan om een voor een naar binnen te mogen. En dat was een rij!! Gelukkig werd erop een gegeven moment gevraagd of er nog mensen een vervolg buitenlandse vlucht hadden, ik was de enige en mocht langs de lange rij op zoek naar de juiste gate. En ja hoor daar gaan we weer met alle controle ik vraag me echt af wat je in die paar minuten nog kunt uitvreten. Vooral India waar de nodige "uniformen" overal hangen met van allerlei status maar onbekend wat ze nu eigenlijk nog meer doen dan hangen en slapen dat blijft wazig. De een stempelt en controleert de andere en de volgende controleert nogmaals maar dan net aan de andere kant van de deurdorpel. Na alles weer te hebben doorstaan voelde de laatste vlucht vam Mumbai naar Colombo aan als uren ook als was het maar 3,5 uur vliegen. Daar aangekomen begreep de duoane contole nietsvan mijn Visa van hun eigenland en waar ik die toch had gekocht??? Na enkele mannen meer die er hun hoofd over hadden gebogen was het oke ik mocht doorlopen, en dan maar eens uitzoeken waar de bagage is. Natuurlijk ook hier weer zo'n Ikea rondleiding langs alle winkels voordat je bij de band staat. Alleen is hier het aanbod iets anders, koelkasten, diepvriezers, gehele keukeninrichtingen en dat werd er ook echt om 06.00 uur verkocht. Toen buiten in de warme nacht maar eens op pad naar de bus die volgens de kenners pas over een halfuur zou komen. Ik kreeg een lift aangeboden van en mannetje die een taxi had geregeld naar Negombo waar ik ook naar toe wilde dus dat kwam prachtig uit. Het werd tijdens de korte tocht al heel snel licht en ja daar stond ik dan midden in een stad die ik niet ken op zoek naar het strand en de straat met alle geasthouses. Hier en daar liep er iemand op straat en zo vond ik de weg door achterpaadjes en kleine voetpaden naar het geasthouse dat Joop met had aanbevolen deze was vol en ook duur. Gelukkig hadden de buren een dornbed kamer leeg en daar heb ik heerlijk uitgeslapen, want ik voelde me een echte zombie. De volgende dag een fiets gehuurd en de stad bekeken en dan krijg je weer les zoals: "kijk een truck, kijk een bus" alsof ik dat niet weet maar ja, toe maar weer ik kom uit Nederland en dat kennen we niet he.....Iedereen is super behulpzaam dus zo fietste er iemand met mij mee om naar een hele grote Boedistische tempel te gaan die buiten de stad ligt verder is er veel te vinden van de tijd dat de Nederlanders er zaten. Wij hebben de rode dakpannen geintroduceert precies de zelfde aLs dat we nu nog hebben. De Nederlandse kerk is nog intact maar het fort is omgebouwd naar een gevangenis. Ik liep rond het fort en nam een klein pad en daar stonde ik ineens naast de hoofddeur achter het gaas en achter de bewaking ik dacht nog even dit gaat weer problemen geven maar nee niemand zei wat en ze lieten mij via de hoofdpoort er weer uit. De dag erna ben ik vetrokken met de trein naar Viway en dan moet je zelf maar uitzoeken waar je er uit moet. Dan loop je over de rails naar het busstation het blijft altijd weer een raadsel maar het komt altijd weer goed en dan in de bus naar Kalpitiya een stadje aan het einbde van een schiereiland.Volgens de eigenaar van mijn geadthouse een prima plek om te kunnen snorkelen. Naar uren schudden en opgepropt zitten in de bus kom ik er aan. Nou het was 3x ellende maar oke. Geen strand te vinden is er dus ook niet. Een dorp waar alleen maar mannen rond lopen want het is bijna volledig islamitisch geen vrouw op straat te zien. Ook in dit enige geasthouse is de eigenaar een vreemd mannetje die mij de gehele tijd in de gaten houd. Ik dacht nog even dit wordt een hele saaie avonde ik ben de enige blanke maar nee ineens komen er nog 3 Russische backpackers binnen die vele uren in de bus hadden gezeten en totaal gebroken waren. Ze komen ook snorkelen ha ha ha. De volgende dag vroeg op om naar de vismarkt te gaan maar er was geen vis te bekennen alleen een heel groot vat op een vrachtwagen die de avond ervoor in de haven binnen was gekomen moest nu door alle straatjes naar een ander dorp. Ik ben als en speer naar mijn kamer gegaan alle spullen gepakt en snel naar de bus want de Chinezen met dat vat op de vrachtwagen kwamen zo langzaam vooruit dat wilde ik niet riskeren om er met de bus vele uren achteraan te hobbelen. Na een ritje van 5 uurtjes voor maar 65 km ben ik nu aangekomen in Anuradhpura waar ik morgen op de fiets de oude hoofdstad met heel veel tempels en oude paleizen ga bekijken. Nu maar hopen dat het droog blijft want ik ben vandaag al 2x nat geregend gelukkig is het niet koud en zal de kleding wel vlug droog zijn want zoveel heb ik niet bij mij dus dat zal wel gaan lukken. Groeten en tot een volgend verhaal.