De laatste dagen in paradijs

Heee hoi allemaal. Ik heb inmiddels feest paradijs Hikkaduwa helaas verlaten. Was ik al weken gewend geraakt om met de "kippen op stok te gaan." Want in de meeste plaatsen houd het leven op na 18.00 uur. Winkels gaan dicht en de bevolking gaat hier rond 20.30 uur al slapen om s'morgens om 06.00 uur alweer met de bezem in de hand, het erf, de weg, berm en overige plekken schoon te vegen. Sri Lanka ligt dan wel erg dicht bij India maar het heeft mij verbaasd hoe enorm schoon alles hier is. De mensen zijn super vriendelijk behulpzaam en altijd met een lach op hun gezicht. Natuurlijk probeert iedereen een graantje mee te pikken uit je protemonnee maar dat is begrijpelijk. Hikkaduwa was weer eens een echt feestparadijs. Elke avond was er wel ergens een party die ik uiteraard allemaal heb bezocht en ik moest echt even wennen om in de kleine uurtjes mijn bed op te zoeken. Verder heb ik er gezien hoe Kaneel tot stand komt want dat groeit in dit gebied. Het is een enorm handmatig proces en eigenlijk is het nog vreemd dat het in verhouding zo goedkoop bij ons is. Ik ben ik in een water mijn geweest waar een bijzonder soort steen wordt gevonden waar weer uren aan steentjes wordt geslepen om deze na de tijd te verwerken in sieraden. Het blijft altijd weer een spel hoe de verkopers terug op hun verhaal komen om te proberen je wat te verkopen. Ook in Hikkaduwa heb ik weer een fiets gehuurd en ben op pad geweest. Ik had gehoord dat er een Tsunami museum was en dat heb ik ook gevonden. Bijzonder is dat het is opgezet door een Hollandse vrouw die in deze plaats heel veel geweest is, en nog steeds komt om de bevolking te helpen met de weder op bouw. Het was erg indrukwekkend om de verhalen van de bevolding te lezen en hoe ze met het verlies van de vele mensen om moesten gaan. En hoe de hulp tot stand is gekomen. De kokosplamen heeft velen hier het leven gered door de enorme golf die 10 minuten later kwam konden velen zich vast houden aan de palmbomen of zijn in de bomen geklommen. Na de tijd hebben de mensen zich kunnen redden door het drinkenb van kokosmelk. Alle foto's die er hingen en het enorme tein ongleuk wat in dit dorp heeft plaatsgevonden was bij elkaar erg indrukwekkend. Je zag er overal nog wel bouwvallen van huizen staan waarvan de bewoners niet meer leefden en niemand deze woningen heeft afgebroken. Het is echt onvoorstelbaar hoe alles er nu weer uitziet er is enorm hard gewerkt.
In Hikkaduwa heb ik de jongens van de duikclub otmoet die deze dag niet zo druk waren en vroegen of ik mee wilde gaan snorkelen. Ik hoorde pas laat dat snorkelen hier mogelijk was. Dus dit heb ik mij geen 2x laten zeggen. Het gebied is erg klein en druk met glasboten dus het stinkt er naar benzinedampen daar wordt je niet vrolijk van. Helaas is het koraal er allemaal dood maar toch heb ik nog mooie grote vissen gezien. In de verte zag ik onderwater wel een grote bruine vlek maar ik wist niet wat het zou kunnen zijn. Ik draai mij om en zwem oog in oog met een enorme grote schildpad en voor mij was ineens de andere schildpad. Ik schrok mij een hoedje. Deze schildpadden komen elke dag op deze plek omdat ze gevoerd worden. Het was voor mij de verrassing van de dag. Het blijven toch wel bijzondere beesten, hoie ze zich bewegen in het water, een prachtig ervaring om mee te mogen maken.
Na 5 nachtten Hikkaduwa ben ik naar Colombo gegaan. Via anderen had ik een adres gekregen en ben er op de bonnefooi naar toe gegaan. Een enorme mooie oude villa dicht aan zee. Colombo als stad is een drama voor mij was er dan ook echt niets leuk aan. Het enige wat een verassing was is het enorme grote hypermoderene theater. De volgende ochtend snel weer op de trein gestapt die hier langs de kust rijd van de stad om zodoende op het hoofdstation te komen. Het was nog een hele klus om in de trein te komen. Dit was voor mij de eerste keer dat die trein zo supervol was dat mensen er echt aan de buitenkant aanhangen. Nou daar kwaqm ik aan met mijn grote rugzak een tas en nog een extra pakket met spullen die ik heb gekocht. Ik heb ook maar gewoon wat door gedrukt, ik sotnd nog maar op de onderste stree om in te stappen toen de trein al begon te rijden. Ik blijf het nog steeds eng vinden na een verhaal wat ik ooit al eens had gelezen dat een toerist uit de trein was gedrukt en er niet al te best vanaf was gekomen. Maar ik heb gewoon doorgedrukt en mijn spullen terug gevonden en een veilige plek gevonden.Het blijft elke keer weer een verasssing dat er ergens gestopt wordt zonder perron en veel mensen links en recht uitstappen. Ik weet nooit precies waar ik ben, een omroep installatie of aangeven welke plek er wordt gestopt is er niet. Meestal vraag ik het maar en vaak weet iemand wel waar ik eruit moet. In de bus lees ik de reklames van winkels om zodoende te weten in welke stad ik ben. Dus gewoon infentief zijn en dan lukt het mij wel. Zo georganiseerd het in Nederland is is het hier nog lang niet. Nu ben ik weer terug in Negombo waar de reis voor mij ook is begonnen. Gisteravond weer tot laat zitten kletsen met andere backpackers die in het zelfde geasthouse bevinden en het is er weer gezellig. De meesten zijn hier om vanaf Negombo snel naar het vliegveld te kunnen komen want dat ligt hier heel dicht bij. In Negombo ben ik eens lekker wezen shoppen en ik was wel erg verbaasd dat dit eigenlijk de meest moderne plaats is van alle plekken die ik bezocht heb. Morderne winkels en vrouwen zijn er wat meer geemancipeerd, rijden zelf op en scooter en gaan winkelen. In de meeste dorpen en steden zitten de vrouwen de hele dag thuis. Wat dat betreft is het cultuur verschil weer enorm verschillend van Europa maar ook van India waar vrouwen veel zelfstandiger zijn en veel meer zelf doen en alleen reizen. En dan spreek ik niet alleen over de moslima maar dit geld hier voor alle geloven, Hindoe, Christen en Boedisten. Vanmorgen mijn rugzak heringepakt en tot nu toe zit bijna alles er in, 28 kg mag en ik geloof dat ik er wel binnen blijf. Gelukkig heb ik morgen nog een extra dagje want om nu te zeggen dat ik graag nou huis wil nou nee!!!