Vergapen aan de prachtige Amerkaanse sleeen

Hallo allemaal,

Zoals ik al vewacht had zijn mijn twee vorige verhalen niet geplaatst. Het internet is nogal een toestand. Maar dat zal ik zo wel over schrijven. Het was een lange reis zitvlees kweken richting Havanna. In Amsterdam begon het gestress al direct want ik had geen datum op mijn visa en de KLM dames klommen dan ook direct in de telefoon. Maa gelukkig was er niets aan de hand en wisten ze het zelf niet. Ik mocht zowaar Busnis class zitten jammer dat dit niet de tweede helft van de vlucht was. Maar 1 ding is zeker het ontbijt was stukken beter dan in de ´haringpot´ afdeling. Ik zat tussen allemaal gasten die blijkbaar in Parijs werken want het ging alleem maar over het weekend en werk. In Parijs was de overstap maar heel kort en bestond eigenlijk alleen maar uit een heel eind wandelen om daarna in te checken bij Air Frans. Gelukkig zat het vliegtuig niet vol dat geeft hoop voor de terug weg. De bemanning was echt een mannen aangelegenheid van die Louis de Funes types dus erg gezellig en ik zat heerlijk dichtbij de keuken dus we konden en moesten dan ook alles zelf pakken. Al met al van 08.00 tot 22.00 uur op mijn kont gezeten. Aangekomen in Havanna was de enige roltrap stuk dus al die gasten met de leuke kleine koffertjes op wielen moesten nu dus leuk dat ding van die trap afzeulen en airco is er niet die gasten zweten direct al. Het verschil is 6 uur terug in de tijd dus het was er mooi warm. Alles ging super snel en ik had direct een knul die mijn na enige tijd zoeken bij mijn casa particuliera heeft afgezet. Ik heb mij tijdens dat eerste stuk vanaf het vliegveld naar Havanna alleen maar zitten te vergapen aan die prachtige grote Amerikaanse bakken fantastisch alleen daarom kan deze reis al niet meer stuk.
Natuurlijk zat ik niet in het toeisten gebied en dat maakte het echt leuk. Maar het terug vinden van de casa was telkens een drama want ik kon mij in het begin maar slecht orienteren. De eigenaresse sprak geen Engels en ik werd elke ochtend overhoord of ik de dingen op tafel van het uitgebreide ontbijt al kon benoemen in het Spaans. Dus zo gaat het nog best wel snel om elke dag een aantal wooden erbij te leren. s´Nachts is er een enorme onweersbui geweest en de overige twee dagen heb ik alleen maar met paraplu en poncho rondgelopen. De sokken kon ik uitwringen en alles was door en door nat. Na 2 nachten had ik er al tabak van en moest ik maar eens uitvinden hoe ik uit Havanna zou kunnen komen. Het is wel een stad van 2,2 miljoen inwoners en als je door de gewone straten loopt had ik het gevoel asof er een oorlog was geweest veel huizen zijn vervallen of half ingestord en toch wonen er mensen in. De winkels zijn meer leeg en ook de etalage is eigenlijk wel een belevenis om naar te kijken want er ligt bijna niets in. Even totaal anders dan thuis. Natuurlijk wordt ook ik de eerste dagen bedonderd met het geld maar dat hoort er gewoon bij. Want er zijn 2 soorten geld CUC en Peso. De verhouding is dramatisch een inwoner verdiend zo´n 20 CUC ( ong.20 Euro per maand) en ik betaal al gauw 20 CUC voor een nacht slapen. 90% gaat daarvan naar de overheid. Ik ben er nog niet achter hoe mensen hier een jeans kunnen kopen want dat is bijna een maandsalaris. Laat staan auto rijden maar auto´s zie je niet zoveel. Ik heb mij dus een kaartje voor de luxe langeafstand bus naar Vinales gekocht en mij naar de bustermenal laten brengen. De gewone bussen is niet te doen zo vol daar kan Connexion van dromen. Deze lange afstandbussen zitten dan ook alleen maar vol met backpackers want die kunnen dit betalen. Vinales ligt aan de west kant van Havanna en daar zit je prachtig in de bergen. Het uitstappen vanuit de bus was een hele belevenis want je wordt bijna aangerand die gasten die een casa hebben en die een zieltje zoeken die er wil slapen. Deze keer had de vrouw in Havanna al een adresje voor mij dus ik werd met een kaart met mijn naam erop afgehaald van de bus. Vinales was echt superleuk en ik heb de salsa inmiddels behoorlijk onder de knie.Elke avond is er wel dansen en dat is alleen maar salsa en deze muziek hoor je hier dan ook de gehele dag. In Vinales heel veel gewandeld het was er echt prachtig. Daar heb ik geprobeert 2x een verhaal op deze site te plaatsen maar na 2 uur klooien ben ik er maar mee gestopt zo traag en ik kon maar niet zien of er uberhaupt wat was geplaatst. En dat terwijl ze in mijn casa een illegale internet hadden, waar ik niet over mocht praten. Na 3 nachten Vinales waarvan ik ook nog een dag naar het strand in het noorden ben geweest met zo´n heerlijke grote Amerikaan zoefden we over de super slechte wegen wat een gatenkaas. We hadden met een heel stel meiden samen een taxi gehuurd om 1,5 uur later op het strand aan te komen. En ja, ja ook voor het strand moesten we betalen. Ze weten de toerist hier behoolijk uit te knijpen niets is gratis. Zelfs kijken in een sigarenfabriek kost nog 4 CUC dat gaat dus nergens over. Het is onvoorstelbaar hoeveel mensen er overdag op straat hangen en niets doen. De snelweg staat vol lifters en de autopistra is nog breder dan het vliegveld waar je af en toe een auto ziet en voor de rest denkt dat je in het Amisch land terrecht bent gekomen. Het enige wat nog op de snelweg veel ziet zijn paard en wagen. Mensen doen er dan ook super lang over om op hun werk te komen. Ongelooflijk hoe dat hier is georganiseerd. Inmiddels ben in in Cienffuegos aangekomen. Op zondag ben ik uit de bus gestapt en er was bijna geen sterveling te bekennen maar gelukkig zat er een Casa om de hoek waar ik nu mijn laaste nacht heb doorgebracht. Het is een prachtige stad je waant je terug ergens is 1800 en dan in Frankrijk het is hier super mooi. Ik heb gelukkig 3 reisboeken bij mij want de Lonely Planet is bar slecht met de informatie maar dat hoor ik van bijna alle backpackers. Het is zaak om met iedereen die Engels praat wat aan te pappen maar dat is als vrouw hier een makkie, en zodoende wordt je wel wegwijs.Zo straks laat ik mij naar Rancha Luna brengen en ga ik een paardagen aan het strand liggen en maar hopen dat het weer goed blijft want daar wordt ik nog niet veel wijzer van hier. Gisteren liep ik naar Punto Gorda de punt van de stad waar je kunt zwemmen en zit ik daar op een terras hoor ik jawel, Big Mouth en Maggie Mc Niel op de radio en komt er net een gele Connexion bus langs rijden met buitendienst erop. Op de achterkant het tel.nr. voor info van de OV kaart alsof de Cubanen daar op zitten te wachten ha ha ha. Op de snelweg reed al een bus met Lemmer op de voorkant dus die is ook nog een lange tijd onderweg. Dat blijft echt grappig. Vervoer met halve trucks of een soort van containers waar de mensen opgeprot op elkaar zitten is hier heel normaal. In Vinales had ik ook al geprobeert contact te krijgen via internet en als je denkt er is een computer vrij dan moet je eerst naar een andere winkel om een kaart te kopen van minimaal 1 uur die je vaak alleen in de bewuste provincie kunt gebruiken. Heb wel je paspoort bij je anders gaat het feest ook niet door. En als je dan terug komt in het internetcafe is de computer natuurlijk al bezet. Gisteravond was ik ruim voor 19.00 uur in dit cafe was die dicht ivm muggenverdelgingsmiddel en zo gaat het ongeveer. Gelukkig is het hier supersnel en maak ik het uur maar vol met typen. Na Rancho Luna ga ik naar Trinidat wat volgens iedereen helemaal gewelig is en als dat klopt blijf ik daar wel enkele dagen hangen. Dan staat Santa Clara op het progromma dat is de stad met het Che Guevara museum en als alles goed loopt ga ik daarna na een van de eilanden met van die fantastische witte droom stranden. En daarna zie ik wel weer verder. Het is hier in iedergeval fantastisch de mensen zijn supervriendelijk en het land is weer een belevenis de taal een avontuur op zich zelf. En nu maar eens proberen of dit verhaal wel geplaatst gaat worden. Ik denk dat het schrijven op de site niet zo vaak gaat gebeuren omdat het gewoon lastig is in sommige plaatsen en er vaak geen internet cafe is of geen verbinding of vol of noem maar op. Een ding is zeker ik heb het gevoel alsof ik hier al weer maanden ben. Allemaal de groeten en tot een volgend bericht Doei Janet