Pico Turquino, ik kan geen trap meer zien!!

We komen aan in Villa Dormingo en het gezeik begint al direct over mijn deel van de aanbetaling en de 2 NL hebben gelukkig nog even gewacht onze vriend de organisator had ons blijkbaar te weinig laten betalen. (dit klopte wel volgens de reisgids) maar uiteraard nog even de discussie aan en nog even wat korting eruit zien te krijgen, het was toch al zo´n gladde praatjes maker en meestal klopt de combinatie wel dat er weer iets anders achter zit. We komen eruit en slapen die nacht voor belachelijk veel geld in het dorp en het ontbijt voor 3 CUC is echt triest 1 klein droog broodje met 1 banan en een klein flesje water of blikje fris ongelooflijk wat een oplichter deze gast en ook nog eens 20 CUC betalen voor de kamer zonder eigen douche of wc. Maar we moeten het ermee doen. De volgende dag vertrekken we al heel vroeg naar het hoofdkwatier van Fidel en vrienden die hier een halfjaar in de busch hebben gezeten. Een deel nemen we gelukkig een auto en ja wel meer den 45% helling omhoog echt te gek. En wat ben ik blij dat we dat stuk niet hoeven te lopen!! na 3 uur klimmen in de heerlijke warmte komen we bij het domein waar Fidel en vrienden hun overwinning zijn begonnen het ziet er indrukwekkend uit en er was bijzonder goed over nagedacht dat Batista en het leger hun echt niet kon vinden. We hebben dan ook echt alles bekeken wat de meeste toeristen niet doen maar anders kunnen we echt uren uit onze neus eten als we bij kamp 1 komen. Als we aan komen in een heel klein dorp is het 3 uur en net als we er zijn komt de regen met bakken uit de lucht en omdat we maar met z´n 3 zijn is er verder niets te doen 2x eten en maar wat slapen. De volgnde dag vertrekken we om 06.00 uur om te lopen tot 14.00 uur met wat stevige klimmingen ertussen. Uiteindelijk is Pico Turquino 1975 m. Hiervoor gaan we op dag 3 ook nog eens om 03.00 uur eruit om de zonsopgang te kunnen zien op de berg en lopen we die dag 11 uur aan eenstuk door en dat nog eens op wat droogbrood en thee. Want de laatste dag zat er geen warme maaltijd meer bij in. Ik stink en plak als een idioot gadverdamme. Natuurlijk was er de avond ervoor een telefoongesprek geweest en onze gladjanus had een ander optie bedacht waarbij wij onze knip weer moesten trekken. Hij kwam nu met ene verhaal dat de weg langs de zee niet meer begaanbaar was bla bla bla. We hielden de poot stijf en onze gids zat al in de piepjas. Maar zoals altijd alles komt weer goed en volgens mij probeerden ze ons gewoon uit. Want de volgende dag werden we gewoon opgepikt en konden we op een prachtig stand de enorme vieze zweterige plaklaag er afspoelen. De weg was inderdaad superslecht en soms reden we langs de rand want er was gewoon een heel stuk weg verdwenen in de zee. Na 3 uur reiden kwamen we dan toch in Santiago de Cuba aan. Ik heb gegokt dat ik wel terrecht kon in de Casa waar ik eerder was geweest. Gelukkig had ik een kruis in de kaart gezet in mijn Lonely Planet want het kaartje had ik weggegeven aan een stel Chinezen. Omdat de halve stad en dat is overal een richtingsweg is en men niets meer aan mij kon verdienen. Want overal zit een commissie verhaal achter. Weet jij een klant voor een ander dan wordt daarvoor betaald en uiteindelijk betaal ik dat natuurlijk. Ik begin het hele systeem behoorlijk door te krijgen. Ik ben maar ergens in deze stad gedropt maar ik wist wel precies waar ik zat dan is dan een voordeel als je er eerder bent geweest. Gelukkig was de Casa man er en de kamer was vrij dus ik kon direct onder de douche. Want tijdens de lange reis in de open jeep zat ik nu onder een dikke laag stof. de kleren maar wat gewassen onder de douche en er bleef een zandlaag liggen op de witte tegeltjes. Heerlijk om weer fris te zijn! De stad in en een heerlijke maaltijd gehad maar de Salsa avond heb ik toch maar voorbij laten gaan want mijn benen hadden er geen zin meer in. De volgende dag er wederom vroeg uit want om 07.00 uur staat mijn taxi klaar om mij naar de busterminal te brengen om tijdig een kaartje te kunnen kopen. Geweldig dan staat er weer zo´n vette Amerikaanse bak voor de deur waarin ik mag instappen en we zoeven al vroeg door deze swingende geweldige stad. Op naar weer een andere stad.