En dan nu de belevenissen in New Delhi

Nou dit verhaal kan ik dus wel dromen. Ik zag dat mijn eerste verhaal er nu eindelijk wel staat. Wat het probleem is geweest geen idee... MIjn vlucht ging behoorlijk snel met een kleine City Hopper via jawel ouderwets een trap het vliegtuigje in en hop naar Londen. Voor een ieder die nog een tegroot stuk handbagage bij zich had kon hem onderaan de trap alsnog inleveren. Dus bij de overstap in Londen gaf dat bij enkelen uiteraard problemen. Een dame begon mij gelijk af te zeiken dat ik volgens haar mijn visum niet voor elkaar had. Ik heb maar 2 A4 tjes en dat zonder pasfoto. Zij had een dik pak papier en natuurlijk haar frustraties over haar bagage. Dus ik nog lekker nonchalant dat ik heus snel in het vliegtuig naar Inida zou zitten. En gelukkig een blik op mijn papieren en ik kon doorlopen. Bij deze dame gingen de mondhoekjes nog niet iets verder naar beneden.
Een totaal volgeboekt vliegtuig richting Delhi met voor een een ouwe zeurpiet die ook werkelijk overal wat over te zeiken had en als hij zijn zin niet kreeg ging hij met een zaklantaarn schijnen en ja daar zat ik dus net achter en dat werd een gebek tegen elkaar wat ik uiteindelijk wel heb gewonnen. En verder was er een hele babycresh losgerukt als de ene rustig was gilde de andere weer. Pfff mischien is het een gat in de markt vliegen zonder kinderen??
In Delhi ging gelijk de ontstress modus aan, een super lange rij voor de douane en toen wij bijna ja bijna aan de beurt waren mochten alle mensen met een e-ticket visum uit de rij en doorlopen naar de andere loketten. Ai 20 hokjes en 6 mannetjes en een mega rij. Toen wij er nog bij kwamen zijn er dan ook gelijk 2 mannetjes weggegaan en duurde het ongeveer 1,5 uur. Zo blij is India met zijn toeristen ha ha. Nou alle vingers worden printen van genomen, een iris scan en een digitale foto. Ik vraag mij af wat ze daar allemaal mee doen en hoelang het bewaard blijft. En door dat super lange wachten stonden alle lopende bagage banden allang stil. Dus op jacht naar mijn rugzak. Hier en daar na vraag gedaan en ja hoor ergens in een hoek een enorme stapel waar iemand heel erg druk mee is geweest. Na wat gooi en trek werk vond ik mijn rugzak. Toen het volgende geld regelen. De ene automaat na de andere geprobeerd en niets he echt geen cent wat een gedonder en ik snapte er niets van. En dan eindelijk valt het kwartje SUF SUF hoe blond ben ik eigenlijk weer vergeten mijn pas te laten deblokkeren. Gelukkig nog een briefje van 10 euro op zak wat ik kon wisselen en voor een kleine 60 roepie (100 roepie = 1,50) met de ongelooflijk schone hieper moderne metro naar de binnenstad. Aangkomen mijn guasthouse opgezocht en gebeld met de bank. Na een half uur een mooi dik pak roepies uit de muur getrokken. Dat voelt toch wel erg goed.