In New Delhi gebeurt altijd wat

Tja en dan is het weer zover tijd om langzaam naar huis te gaan bleeee uiteraard geen ruk zin maar tja een nieuwe ticket kopen en een nieuwe baan zoeken omdat de bankrekening leeg raakt is ook geen prettig vooruitzicht dus dan toch maar de spullen bij elkaar zoeken. 15 kg is maximaal wat mee mag in mijn rugzak dat gaat vast wel lukken. Mijn laatste uren nog gauw langs het strand banjeren en lekker zwemmen, voordat ik om 13.00 uur de bus pak. Want volgens mijn guesthouse mannetje moest is toch echt wel die bus nemen. Volgens mij tijd zat om 18.30 uur vlieg is pas maar ik zal maar niet koppig zijn en netjes luisteren want mijn ervaring is dat vliegtuigen niet wachten ha ha ha. Dus van iedereen afscheid nemen, maar dat is reizen ontmoeten en afscheid nemen, sommige mensen zie je nooit weer en met anderen hou je soms een leven lang contact. Nu heb ik iemand uit Lochem ontmoet hoe kan het lopen... bij haar ga ik absoluut op bezoek en echte Inida ganger oh heerlijk om samen straks verhalen op te halen. Zo dus mijn rugzak in de tuk tuk gemikt en naar het busstation waar ik uiteraard net de bus heb gemist. Na een halfuur ongeveer komt er wel weer eentje. En na wat langere ervaring weet je dat je soms handsbrutaal moet zijn even met de ellebogen werken en vooral doordouwen want anders kun je ruim 1,5 uur staan. En daar kraken we en piepen we met luide muziek richten Margaon om op het smerige nou ja meer ranzige busstation over te stappen. Er staat weer een mega lange rij om een kaartje te kopen. Eest maar eens kijken waar ergens tussen al die bussen de mijne richting Panji staat. Helemaal in een hoekje en ook daar in een hoekje zit een ticket hokje. Ja hoor kom over 45 minuten nog maar eens terug, dan gaat hij mij misschien wel een kaarjte verkopen als hij daar zin in heeft. Dus ik plof ergens neer op een bank met erg veel vliegen omdat het zo schoon is (not). Heerlijk ook al zit je lang te wachten er is zoveel te zien in deze live bioscoop dat India heet. Na ruim een half uur nog maar eens aankloppen op het raam van de ticket office en ja hoor de eersten zitten al in de bus te wachten. Tijd en afstand blijft een heel ruim begrip. Het blijkt toch de snelle bus naar Panjim te zijn. Er zitten nog maar weinig mensen in de bus en toch kan een dame toestand maken om mijn rugzak die naast mijn stoel staat. Ik moet mijn rugzak hoe dan ook bij de chauffeur voorin in zijn hokje prutsen, nou om haar maar dat geluksgevoel te geven doe ik het maar, want wie weet zit ook deze ronde straks weer tot de nok toe vol met mensen. Nou daar gaan we dan voor de laatste dag in GOA op naar het vliegveld. Er stapt bijna niemand meer in en dat kan ook eigenlijk niet want deze keer knalt de chauffeur gewoon lekker door. Bij het vliegveld vraag ik of hij mij er uit kan zetten, dat kan hij stopt midden op een enorm kruispunt maar nu krijg ik mijn rugzak er natuurlijk niet zo snel uit gewurmd (dankje wel voor haar geluksmoment) dus die vent rijd door want je moet niet denken dat de bus bij het vliegveld stopt. Nee hoor eindje verder wordt ik eruit geknikkerd want ik laat dan gewoon mijn rugzak uit de bus vallen dan weet ik zeker dat ik zelf er ook uit kan. Dus dan loop je langs de snelweg over een enorme kruising naar het vliegveld. Daar begint de controle al want voordat je naar binnen mag moet eerst je paspoort gecontroleerd worden en mag je echt naar binnen als je ook werkelijk een ticket hebt. Binnen staat de airco op vriezen shit wat koud. Mijn rugzak mag nog niet door de Xray want ik ben veel te vroeg, eerst eens kijken of ik mijn ticket kan verzetten naar een vlucht die wat sneller vertrekt maar helaas Indigo vliegt die dag nog 1x. Dus wil ik lekker buiten wachten maar dat krijg ik niet zomaar voor elkaar, heel wat op en neer gekakkel en met iemand van Indigo die een boek invuld mag ik dan toch buiten zitten omdat het binnen te koud is. Ja ja zelfs de militairen kwamen erbij aan te pas. Ach zo heeft iedereen weer even wat te doen toch..... En ja hoor gaat het dan nooit lukken dat ik eens een vlucht heb zonder vertraging??? En ik heb een honger want uiteindelijk na alle controles en dat zijn er echt zoveel meer dan op Schiphol zit in de boardingroom waar niets is en het is inmiddels al 20.00 uur. Dan wordt dan eindelijk geboard controle paspoort en kaart in de slurf net voor het vliegtuig nogmaals controle en dan in het vliegtuig nog maals dat is in 300m lopen 3x controle op het laatste moment jippie. En dan naar Delhi en het is al donker wat jammer en toch hangt er een dikke smog laag boven de stad. Zo langzamerhand wordt ik moe en zoek ik de metro dus lopen en lopen en dan maar eens vragen die mensen kijken mij aan of ik van Mars kom nee de metro kan alleen via de shuttlebus Heu maar hoezo?? Nou het zou een hele lange wandeltocht gaan worden, ik snap er geen ruk van maar oké dan maar een kaartje voor de shuttle bus kopen en wachten tot die komt. En ja hoor ook hier weer even flink de ellebogen laten werken en hup zitten. Ha ha wat blijkt zit ik op het nbationale vliegveld gompie lekker slim daar was ik nog niet eerder geweest en met de bus ga je naar het internationale vliegveld om daar bij de metro gedropt te worden. 23.00 uur gaat de laatste metro naar de stad dus rennen met je spullen want natuurlijk wordt je niet voor de deur afgezet, hoe doen die Indiers dat toch ze zijn lui en doen alles met de scooter tot midden voor een deur daar zetten ze dat ding lomp neer dat je bijna niet naar binnen kunt maar wel bijzondere afstanden met het OV. De laatste metro komt over 20 minuten binnen dus ik spreek wat met een gozer die mij al bekend voor komt. Blijkt dat we elkaar op mijn eerste dag ontmoet hadden in het internet cafe en hij voelde toen al een speciale aura tussen ons bla bla bla ik liet hem toen maar kletsen want ik dacht nog ik zie je nooit weer. Dit is Delhi en er gebeurt altijd wat. Dus we reizen samen naar de stad en hij weet ook beter guesthouse voor mij dus dat pat mij wel de laaste 1,5 nacht in de stad. Jeee die gozer en maar lullen over onze tweede ontmoeting en dat heeft een speciale betekenis en is voorbestemd shit waar zit het knopje uit zodat hij eens even zijn kop houd over samen slapen (sex dus) ik wordt er zo moe van......Dus zeg ik "Ïk moet eerst wat eten en drinken." Voordeel is dat hij weer de beste plekjes wist dus in een of ander ranzige tent wat eten wat bijzonder goed is vis met rijst en allerlei curry's en zo te merken komen er weer eens weinig toeristen want je wordt van boven tot onder bekeken. Het guesthouse zit ergens in een achterafsteeg van Main Bazar maar is prima lekker stil en een behoorlijke matras. Uiteraard is het wel weer zo'n half afwerkhok maar prima eigen sarong over de matras en mijn eigen slaapzak en ik slaap wel. Deur op slot en geen gedonder met die gast die telkens aan de deur staat voor een hoog nodige massage die ik volgens hem nodig zou hebben gewoon lekker slapen en anders niets. Mijn laatste dag in Delhi lekker shoppen een sleutel regelen voor mijn broer en douchen met warm water. Nou zo warm was het niet maar toch. Ik had erom gevraagd want men heeft het. Nadat ik al gedoucht was en net op het punt stond om op jacht te gaan naar de sleutelmaker klop klop op de deur ai toch niet vriendlief van gisteravond he. Nee daar stond de jongen van het guesthouse met een enorme spiraal om het water elektrische te verwarmen. In gedachten zag ik mijzelf al geëlektrocuteerd want geaarde stopcontacten in de douche zijn er niet. Nee bedankt helaas ik ben al gedoucht. Broer heeft geen certificaat bij zijn sleutel en krijg hem er niet bij gemaakt dus in India kan alles dus niet gegokt is altijd mis. Heel wat hokjes kamers en mannetjes bezocht en iedereen is onder de indruk van deze huissleutel maar dit is toch een stapje te ver. We hebben iemand nodig met een computer maar die is er deze week niet. Wat een pech de jacht op extra sleutels is mislukt. Verder nog wat inkopen doen en inpakken voor de reis naar huis slapen en om 00.00 uur op het dak vuurwerk kijken. Iets voor de nacht wordt ik wakker gemaakt geen taxi geen taxi geen taxi naar de airport. Huh wat nu weer ja het is oud en nieuw en een zooitje in de stad. Ook dit zal zich wel oplossen want ik heb nog tijd zat. Gelukkig Nieuwjaar.
Het jochie spreekt geen Engels dus pa uit bed gehaald en uiteindelijk ga ik met een tuk-tuk naar het vliegveld. Shit stervens koud 10 graden of minder. Deken om in de file moe en geen zin maar het moet maar. Uiteindelijk na vele roadblocks van de politie zijn we bijna bij het vliegveld en dan moet ik eruit. Ook hier met een shuttle bus naar het vliegveld waarom weet ik niet maar ik ging telkens met de metro dus het zal wel. Netjes 19,5 kg gegokt en blij maar wel voor veel kg aan handbagage je moet wat oplossen he. Blijkt dat ik 30 kg mocht meenemen dus op het laatste moment alles nog zoveel mogelijk in mijn rugzak gepropt en dat scheelt veel gesleep aan handbagage. Na weer heel veel controle maar mijn fles water is geen enkel probleem ga ik naar huis en zit het korte avontuur in India er weer op. Mijn batterij is opgeladen en ik kan er weer een aantal maanden tegen aan.
Bedankt iedereen voor de leuke reacties en tot een volgend reis verslag.