Tot op het tandvlees
Door: deel 2
Blijf op de hoogte en volg Janet
10 December 2016 | Senegal, Kafountine
De volgende dag een lekke voorband nou heerlijk zo'n begin. Na een klein bordje mueslie een bak thee en na te langgeklooi was het gewoon het ventiel wat een beetje vervelend deed zijn wij Marjan haar vrien Sidou en ik vertrokken natuurlijk veel te laat en niemand had Gambinees geld, en dan liet mijn versnelling liet het deze reis ook nog afweten dus ik trapte in de lichtste versnelling om toch maar vooruit te komen en niet nog langer aan de fiets te hoeven prutsen. De highway was van een goede kwaliteit maar supersaai net als de lange rechte rechte en nog eens rechte wegen in Amerika en het werd warmer en warmer en er was geen kip meer op weg alleen deze 3 mafkezen onderweg naar Abene in Senegal. En eindelijk ja eindelijk kwamen wij bij de grens aan de kant van Gambia was het nog wel zoveel een hokje een stempel dan enkele kilometers niemandsland dan een armoedige militaire post die ook weer iets doen en dan een stukje verderop in de zooi want het was er direct een armoedige bende met overal oude autobanden en andere zooi de grens en daar kwamen ze op het fantastische idee om alles wat in mijn rugzak zit te willen bekijken het begon al met de papieren die ik bij mij had. Ondanks de hitte en hier helemaal ging zin in hebben toch maar blijven lachen. Eerst een plastic tas met ondergoed uitgepakt dat was al niet intressant genoeg toen mijn tas met medicijnen, enz gelukkig heb ik altijd alles goed verstopt dus toen er geen pilen of iets anders intressants werd gevonden was de rest ineens ook oke gelukkig die ellende zat erop de vermoeidheid dorst en honger begonnen bij mij toe te slaan. In het volgnde dorp dan eindelijk iets te eten ik denk dat we toen ong 40 km hadden gefietst een broodje ei met ui en mayonaise foei wat was dat lekker! Voor mij gevoel hebben we daarna nog een 40 km gefietst ik ging langzaam stuk Marjan bikkelde gewoon door en Sidou begon ook last van vermoeid heid te krijgen. Tijdens de luch pauze heb ik het toch voor elkaar gekregen dat het schakelen weer lukte ik durfde dat pas in Senegal te doen omdat Marjan van dit land wel geld op zak had. Ik heb liters water gedronken en het blik oponeindig gehouden maar het was ontzettend zwaar op een gegeven moment gingen wij telkens wisselen van fiets ik kreeg geen woord meer gezegd ik was kapot en eindelijk pakten wij een zandpad na een hele dag geestdodende highway in de volle zon en de kinderen renden naar het pad om Marjan welkom te heten dat was voor mij echt een bevestiging dat ik er bijna was. En jaaaaaa we waren er ik zat op mijn tandvlees ik ben nog nooit zo diep gegaan, veel gewerkt de laatste tijd, slecht geslapen en 2 dagen te weinig gegeten een perfectie combinatie om langzaam kapot te gaan. Ik lag languit onder de douche op de koude tegels ik kon het niet meer opbrengen om de kakkerlak van mijn enkel weg te jagen. Nog nooit heeft iemand mij zo diep laten gaan maar voorlopig missie volbracht en ik kan geen fiets meer zien.