Dobberen in Lac Rose
Door: Janet
Blijf op de hoogte en volg Janet
03 Januari 2017 | Senegal, Rufisque
De knul die mij zou gaan begeleiden naar het busstation heeft aangeboden om mijn gids te zijn. Na mijn eerste geweldige ervaring in Dakar was ik behoorlijk huiverig maar na veel vragen stellen en afspraken te hebben gemaakt heb ik ja gezegd en Lamin is mijn gids voor de komende tijd. Lamin schijnt eco reisbegeleider te zijn en nu hoop ik maar dat dit echt zo is en dat ik niet nog weer eens genept ga worden. Stiekem ben ik nu al blij dat hij alles voor mij regelt want in Senegal spreekt men Wolof en daar is geen touw aan vast te knopen tenminste nu nog niet voor mij ik hoop nog wel eea van deze taal op te pikken. Het reizen is een hele toestand want ja hoor daar komt die: de plaatsnamen worden nog wel eens anders uitgesproken. Frans is de administratieve taal dus hierin wordt geschreven en de kinderen leren Frans op school. Ik heb eigenlijk nog niet vaak iets met mijn woordenboek hoeven te regelen alleen in Zig het kaartje besteld aan het loket met het woordenboek erbij ja zelfs daar was niemand die Engels sprak. Nu regelt Lamin alles voor mij en als ik het met de prijs niet eens ben dan doet hij er nog een schepje bij ovenop om de prijs omlaag te krijgen want zo werkt dat hier, kijk dit soort dingen pik ik dan wel snel op ha ha ha. We gaan richting Lac Rose het roze meer wat zo'n 45 km boven Dakar ligt. Le garage (het busstation is enorm en er staan werkelijk waar honderden witte Mercedesbusjes zonder naam plaat dus zoek het maar uit.... daarvoor heb ik lamin toch wel makkelijk hoor... Het zout gehalte van Lac Rose/Retbameer is 10x hoger dan het gewone zoutgehalte en door de aanwezigheid van de cyanobacterie kleurt het water roze als de zon schijnt. Het ziet er inderdaad heel bijzonder uit, hoe feller de zon hoe rozer het meer. Lamin wil dat ik in het dorp 8 km verderop bij een gezin blijf slapen maar daar heb ik helemaal geen zin in. Het is een prachtige dag en erg warm dus kies ik ervoor om bij Hotel Lac Rose Palal neer te strijken een mooi zwembad en het restaurant direct aan het roze meer. Een top mooi huisje met alles erop en eraan voor ong. 20 euro een prachtplek. Nadat ik mijn rugzak op het bed heb gegooid en iets luchtigs en fris heb aangedaan gaan wij op pad om de zoutarbeiders aan het werk te zien. Het zout wordt met een klein houten bootje met de hand van de bodem geschept en in het bootje gegooid nadat dit bootje vol is vaart de man naar de kant en scheppen vrouwen hun grote wasmand vol met zout en zetten dit op hun hoofd. Ze lopen met dit enorme gewicht door het water naar de kant en kieperen dan de wasmand leeg op een enorme berg van zout. Dit is behoorlijk zwaar werk wat ook nog eens slecht wordt betaald deze vrouwen komen allen uit Guinee Bissau want daar is het vinden van werk nog slechter dan in Senegal. na dat ik dit alles heb bekeken ga ik terug naar mijn riante huisje en is het tijd om te dobberen in het rose meer. Het water voelt dik aan en het blijft raar dat je niet kunt zwemmen en alleen maar kunt dobberen. Als ik dan in het zwembad duik verdwijnt de zon wat een pech en als mijn zonnebril mij dan ook nog in de steek laat kan ik km lopen naar het dorp om daar een nieuwe te kopen. En zo vliegt de tijd om.