Saint Louis, na elke brug een andere wereld.
Door: Janet
Blijf op de hoogte en volg Janet
03 Januari 2017 | Senegal, Lompoul
Na een verblijf van 2 nachten in Lompoul vertrek ik met de jeep die het Amerikaanse gezin heeft gebracht voor hen weer terug naar Saint Louis. Lekker hoor met de jeep zit de snelheid er behoorlijk in en tot aan de grote watertoren van Saint Louis gaan ik als een speer met de wind in mijn haren achterin de jeep. Net voor de stad pakken we een wrak van een auto wat een taxi is en laten ik mij naar het tweede eiland brengen waar ik de nacht bij de Auberge du Pelican door breng. De hut waarin ik slaap is zo scheef gezakt dat de deur gewoon is aangepast zodat die weer dicht kan. Een rietmat geeft de grens aan tussen het strand het de kleine tuin waarin de 4 hutten staan. Het strand is zo enorm smerig er ligt zo ongelooflijk veel troep dat ik mij er niet in waag om er te gaan zwemmen. Het tweede eiland is het visserseiland ik vind het er prachtig en doet mij denken aan Varanasi in India de straten en stranden zijn vol kinderen. De mensen lopen in de avond op straat en er veel paarden taxi's of gewone taxi's die zo slecht zijn dat het een wonder is dat deze karkassen van auto's nog rijden, het blijft voor mij een bezienswaardigheid de taxi auto's in Saint Louis en dan vooral op het visserseiland. Polygamie is in Senegal en dan vooral bij de vissers heel normaal op dit eiland hebben de mannen 4, 5 of soms nog meer vrouwen met minimaal 5 kinderen per vrouw. De kinderen gaan niet naar school en worden later automatisch visserman. Een familie heeft een boot en teams die er in de nachtelijke uren op uit gaan om te vissen. De vrouwen maken de vis schoon en het wemelt dan ook van de vissenkoppen en schubben die overal liggen als je smetvrees hebt moet je vooral niet naar dit eiland gaan. de tweede nacht verkas ik van dit eiland naar het eerste eiland waar Saint Louis bekend om is. Op dit eiland staan alle koloniale gebouwen en Unesco is hard aan het werk om alles te herbouwen en op te knappen. Hier zie ik veel toeristen en dit deel van de stad doet mij denken aan Havanna op Cuba. Maar ik ga elke avond de brug over om op het laatste eiland van het leven te genieten alsof ik telkens in een andere wereld stap. Het lekkerste heb ik tijdens mijn reis gegeten in het lokale restaurantje ergens achteraf en oer lelijk maar super lekker.