Sylhet

Een heftige busrit vanuit een chaotische Dhaka richting Sylhet. De buitenwijken van Dhaka zijn enorm smerig en arm, Elke dag komen er zo'n 2000 mensen naar deze stad om naar werk en huisvesting te zoeken. Veel mensen verliezen hun huis en grond door de afkalving van oevers van de vele rivieren en zoeken hun geluk dus in deze overvolle stad. Tijdens de busrit komen we via de grote buitenwijken langs de inmense grote textielfabrieken waar ook nog eens duizenden mensen werken. Ik was onder de indruk van de enorme grote textielfabrieken die hier staan en half Europa van kleding voorzien. Het afval wat deze fabrieken produceren wordt naast de fabriek op grote afvalhopen gestort. Om al deze enorme fabrieken is een soort van gracht met smerig afvalwater het ziet er eigenlijk behoorlijk dramatisch uit en dat te bedenken dat het voor ons alles een luxe is en vooral niet veel mag kosten. Het bureau van de busmaatschappij maakte veel excuses want er was voor mij alleen nog een zitplaats over achterin de bus beschikbaar. In Bangladesh wordt er echt rekening mee gehouden dat vrouwen niet achter in de bus hoeven te zitten uit veiligheid en omdat het een cultuur is. Ik was al enorm blij met een zitplaats. En eigenlijk ben ik ook heel erg blij dat ik niet voorin de bus zit want om nou mee te kijken met de rijstijl van de busschauffeur en hoe het eea gaat in het verkeer is echt bizar. Voor de lange afstandbussen heb je echt alle luxe van een " zetel" zoals de eerste klasse in het vliegtuig dus hoe lang de afstand ook is het is prima vol te houden. Tijdens de rit wordt er ergens bij een " vreetschuur" gestopt en kun je eten. Weer een verbluffende ervaring de tweede etage waar de toiletten en heel erg de wc pot werd eerst helemaal voor mij opgepoetst voor ik er gebruik van mocht maken. Ook bevond zich bevonden werd hier een tweede restaurant met Thais en Chinees eten en terwijl ik daar wat rond liep te kijken om een keuze te maken kwam er een beveiliger naar mij toe dat dit restaurant alleen voor mannen was, jeetje wat discriminerend het zag er allemaal zo lekker uit en inderdaad de mannen zaten dat heerlijk te genieten als prinsjes. Dus dan maar naar de beneden etage een soort van cafetaria waar ik ook wel wat te eten vond alles wat je hier aan curry's kunt vinden is behoorlijk scherp gekruid. Na een halfuur weer de bus in en de race gaat weer verder en dan wordt het ook nog eens mistig druk op de weg met al die fietsriks'jas die zoder licht fietsen en het verkeer met groot licht op en de voor mijn gevoel wedstrijd tussen al die bussen het is een ervaring. Ook nu weer midden in de nacht kom ik aan in Sylhet. Het hotel heeft nog 1 laatste kamer alsof die kmer op mij heeft gewacht. Prima ik neem hem ik moet op een knopje drukken en binnen 10 minuten is er warm water. Na 20 minuten is er nog geen warm water dus maar eens vragen hoe eea werkt je weet maar nooit, ach dan blijkt dat iets anders ook nog omgezet moet worden maar dan is er een heerlijke warme douche. Tot na 03.00 uur is er herrie op straat en dan is het eindelijk stil.
De volgende dag maar eens kijken voor een ontbijt en dat is lastig alles en dan ook echt alles staat in Bangla geschreven. De manager is een toffe gozer en spreekt Engels en blijft mij gezelschap houden tijdens mijn ontbijt. Na zijn werktijd gaan we samen op pad en zo heb ik al snel weer 'vrienden' gemaakt. Top zo kom je bij mensen thuis en iedereen is zo enorm behulpzaam echt top. Sylhet is een waar shop paradijs wat een winkels kleuren en keuzes niet normaal. Eigenlijk wilde ik na 2 nachten vertrekken maar 16 december is Victoryday en ik moest toch vooral nog een dag blijven voor het festival. Dat heb ik uiteraard gedaan. Geweldig iedereen is op en top gekleed en er worden bloemstukken bij het monument gelegd om de onafhankelijkhied van Pakistan te vieren. Bangladesh is jaren Oost Pakistan geweest en Pakistan heeft nooit geinvesteerd in dit deel van hun oude land. Ik ben zo vaak op de foto gezet het is hier allemaal selfie selfie selfie ik kom de hele dag niet vooruit maar wat een toffe leuke tijd hier in Sylhet. Met vrienden een dag met een CNG op pad naar oa de theetuin zoiets als de Keukenhof in Nederland maar dan alleen theeplanten. Een soort van Efteling bezocht maar dan wel 30 jaar terug in de tijd met trapkarretjes en balgooien op oude blikken geweldig zoals volwassenen hier nog van genieten. Ook het afscheid van vrienden en de stad Sylhet is aangebroken en ik neem afscheid van hele leuke gastvrije mensen die mji overal mee hebben geholpen zoals een simkaart regelen wat een heel ding was, eten en gezelligheid. Ik heb er weer een hoop facebook vrienden bij gekregen.