Rinjani genieten en afzien

Hee hallo allemaal en weer super bedankt voor de leuke reacties altijd leuk om te weten dat jullie meegenieten. Eindelijk weer een internet cafe gevonden het was weer een probleem. Alleen hier zitten een aantal letters vast op dit toetsenbord, dus af en toe zal er een letter ontbreken in een woord. Nou in Sengigi heb ik dus oud en nieuw gevierd en ben de volgende dag verkast naar een dornbedroom waar het erg gezellig was. Voor mijzelf heb ik mij een trekking op het Rinjani gebergte cadeau gedaan. Eigenlijk zou ik op 1-1 al vertrrekken maar dat werd 02-01 om 05.00 uur er uit om 06.00 uur werd ik opgepikt. Onderweg was flink wat zand over de weg gestroomd en overal lagen dikke keien op de weg. Natuurlijk rijd onze chauffeur met het afgeragde busje over zo'n dikke kei die vast onder de bus komt te zitten.Ach ja gewoon lomp doorrijden tot het niet meer veder gaat en dan kei hard achteruit. Dat ging dus nog goed. Na 2 uur rijden belanden we in Sanur aan waar we onze rugzakken achterlaten en met een klein rugzakje met het allernodigste voor 3 dagen bij mij heb. Het is een prachtige dag en alle 8 hebben we er zin in. Nadat we ons allemaal hebben ingeschreven vertrekken we vanaf een hoogte van 600 m. We lopen uren door het regenwoud en de eerste 1,5 l water vliegt er door en de riviertjes van zweet lopen langs mijn benen mijn bergschoenen in.Pff het is warm en zwaar we lopen stijl omhoog en de 'trap treden' bestaan uit boomwortels. In 2,5 uur klimmen we naar 1500 m! Dan eindelijk een pauze en een heerlijke lunch.Er lopen 4 dragers bij de groep meteen juk van bamboe met 2 manden met eten tenten, slaapzakken en water. Na 1,5 uur komt ernog eens 1000 m bij! Maar dan begint het te regenen en niet zo zachtjes met bakken komt het uit de hemel. Welopen in een lange zwijgzame rij met lange poncho's om dus een bult van een rugzak en het lijkt wel of we onderweg zijn naar een begrafenis. Binnen no time is het soppen in mijn bergschoenen. Bij elke stap zuigt de schoen eerst vast en dan voel ik het water tussen mijn tenen gadver. Soms doe ik even mijn sokken uit om ze uit te wringen maar dat helpt natuurlijk geen moer. Die dragers lopen gewoon op teenslippers en hebben nergens last van en hun tempo zit er stevig in. Bij de plek waar we overnachten hebben hun onze tenten al opgezet. We lopen zelfs nog een halfuur langer door omdat onze Oostenrijkse vrienden te ver voorop liepen en onze gids hun niet had gezegd waar we zouden gaan slapen. Het uitzicht is enorm soms liepen we het laatste uur in de wolken, want we zijn de bomen grens gepasseerd. Het begint natuurlijk koud te worden in die natte kleding en natte voeten. Na de heerlijke maaltijd gemaakt met maar 2 pannen op een houtvuur vallen we al om 20.00 uur handtam in onze tent op de harde grond in slaap.Nou mij lukte dat helaas niet jeetje wat waren mijn voeten steenklompen ik kreeg ze maar niet warm. Ik zag er nu al tegenop om de volgende dag de natte sokken en natte schoenen aan te moeten. Om 07.00 uur weer eruit na een halve nacht liggen rillen van de kou. De natte meuk weer aan wat gelukkig na enkele minuten mee viel. Op naar een pannekoek en een bak warme thee. Dan op naar POS 3 op 2641 m een hele klim en dan zien we de krater van de vulkaan op een eiland geweldig wat een moment! Er gaan 3 mensen terug die voor 1 nacht hebben geboekt en wij trekken met z'n 5 verder. Er is een Duits koppeltje bij die al langzaam in een crisis belanden maar die laten wij (de oostenrijkers en ik) links liggen. We klimmen naar beneden om langs het water richting POS 4 te lopen, dit gaat via rotsen dus lekker lopen is er niet bij het is logisch klimmen en zorgen dat je je knieen niet verdraaid endergelijke. Na 4 uurtjes zijn we er dan! Er liggen dicht bij Hotsprings dus Karl en ik gaan op zoek. We vinden een prachtig 'zwembad' en duiken er in de blote kont in! Geen extra natte kleding en het wter is superwarm en lastig om onder de waterval te komen. Ha ha Karl is toch homo dus daar heb ik geen last van!! De overige 3 van de groep vallen bij het kamp om, uit te kunnen rusten. Na de hotsprings klimmen we weer uren omhoog om tot een hoogte van 2700 m te komen. De duitsters hebben steeds meer mot met elkaar. Heerlijk als je de taal wel verstaat ha ha ha, die arme gozer krijgt er flink van langs van zijn kippetje ik had haar allang gedumt wat een kreng is het. Na 3 uur slaan we het kamp weer op. Mijn voeten zijn door de natte schoenen inmiddels weer heerlijk warm geworden en ik slaap die korte nacht iets beter. Om 02.30 uur eruit om nu met een zaklamp het laatste stuk in het donker naar de top te zoeken. Het is lood en lood zwaar in het gruis steil omhoog en je ziet bijna niets en dat alles om de zons opkomst te gaan zien. Gezien de tijd haal ik de top net niet alleen de Oostenrijkers met hun klim ervaring slagen erin. En natuurlijk geen zon die opkomt ha ha ha. Het uitzicht is adembenemend prachtig. Dus veel foto's gemaakt die ik helaas niet kan plaatsen want ik ben mijn kabel vergeten. 4 uur omhoog is ong 1,5 uur naar beneden om onze spullen in tepakken. Mijn laatste redelijk droge shirtje gaat aan. De ranzige onderbroek moet maar een dagje extra..... de rest is al zeiknat geworden. Ik stink en zweet gadver een borstel ben ik vergeten dus ik zie er niet uit. Heel in de verte kunnen we 2 masten zien en daar eindigen we ergens dat is ruim 6uur lopen! De Duitsers hebben ook hun hoogte punt in de ruzie bereikt ze huilt de hele tijde en hij is boos, een drama in het Duitse kamp ha ha ha. Het is een enorm takke eind naar Sembalon Lawang. De kuiten komen eerst in opspraak maar ja ik moet wel doorlopen. Daarna beginnen de bovenbenen te protesteren ai ai pijnlijk en de laatste uren de voetzolen alsof ik op spijkers loop ipv schoenen. Het is dus nu echt afzien. Gelukkig wordt heel langzaam alles wat vlakker en waar het einde is blijft is voormij een raadsel. De Oostenrijkers gaan supersnel en daar tussen in loop ik ergens ver uit de buurt van de ruzie makers! Het allerlaatste stuk gaat door knoflookvelden en dan ineens YES ik ben er. Alle spullen gaan op een pickup truck en als iedereen er dan is dan begint het weer te regenen en zitten we op de bak onder een zeil terug naar de andere kant van de Rinjani naar Senaru. Dit is ook nog een heel eind rijden. Soms is de Rinjani tussen de wolken door even te zien.Ongelooflijk dat we daarop zijn geweest! De andere 4 gaan naar Gili Trawagan en ik blijf in Senaru maar laat mij bij een ander geasthouse afzetten. Het is even een moment droog dus loop ik snel met mijn spullen naar een wazige kamer met weer zo'n mega groot bed. Au au ik loop niet meer zo snel. Na weer een heerlijke maaltijd en een douche nou ja.... De douche kop doet het niet de kraan bij de wastafel doet het niet, alleen de kraan net naast het toilet doet nog wat, maar daar wil ik mijn hoofd niet naast steken dus dan de douche kop er maar afdraaien. Een dikke schil van viezigheid verlaat mijn huid, super! Ik schuifel bijna vooruit mijn voeten doen zeer mijn benen nou ja bijna alles.Wat heb ik mijzelf een fijn verjaardagscadeau gegeven ha ha. In mijn geasthouse vertellen ze mij dat ik wel een massage kan krijgen maar het vrouwtje moet eerst nog naar de moskee. Dat ga ik dus doen een massage fijn!!! Om 19.00 uur komt er een heel klein oud vrouwtje aan een Sasak en helaas verstaan we elkaar niet. Ik lig op bed en ik kan het wel uitgillen ze heeft stalen handen godsamme wat een pijn ik knijp bijna de bedplank fijn. Als ik daar naar fhetplafondlig te staren zie ik van allerlei beesten, dikke torren, gekko's, spinnen in soorten en maten, sprinkhanen die allemaal in dezse kamer leven. Na ruim 2 uur vette pijn zijn de knopen uit mijn kuiten en voel ik mij ik een stuk beter. Voor mijn idee zijn de onderbenen morgen blauw. De volgende dag geen blauwe benen en ik loop op mijn voetzolen na weer als een kiviet, dat was alle pijn meer dan waard. De kamer ziet eruit als een slacjhtveld veel torren zijn opgeten door de mieren wat een bende is het op vloer.
Ik laat mij opeen scooter naar de bus brengen die natuurlijk niet om 08.00 uur vertrekt maar pas 1,5 uur later. 5 uur benen rust in een bus op naar Tete Batu. In Sirub wordt ik eruit gezet en na wat onderhandelen op een scooter naar Tete Batu waar ik inceck bij Hikiduwa Inn een super huisje met uitzicht op de rijstvelden alleen de trap naar boven waar mijn bed is is iets nog een nadeel. Ik blijf 3 nachten bij deze Sasak familie waar ik gewoon in de keuken met alle familie mee eet. Lekker Sasak eten en ik ga op bezoek bij andere families samen met hun zoon we komen de hele omgeving rond op de scooter. De volgende dag met de scooter rijden we door de pas van Rinjani geweldig wat een uitzichten maar de weg terug was weer een regen drama. We zijn uiteindelijk maar niet via de pas terug gereden maar helemaal via het noorden langs het strand. Er is die dag weer zoveel regen gevallen dat zelfs vrachtwagens vast zaten in de modder en daar rijden dan alle mensen met scooters onder een poncho langs zoals ik. Wat een middag afzien was dat met dit weer, we moesten zelfs lopen door het water tot aan de knieen!! De volgende dag eindelijk zon en droogt het weer eens.Van wassen komt niets terrecht maar ik ben al blij als mijn spullen weer wat droog zijn. Vandaag ben ik vertrokken van Lombok en zit nu op het eiland Sumbawa in Sumbawa Besar. Het is hier een heel stuk armer en morgen ga ik direct verder want deze stad is echt niets een treurige bende. Maar wel eindelijk een internet cafe gevonden. Dus nu op naar Floris want dat schijnt een mooi eiland te zijn met een stuk mooier weer omdat het dichter bij Australie ligt. Tussen in een bezoek aan de varanen.Ik heb volgens mij nog wel het eea voor de boeg. Nou dat was het dan weer even.Groeten vanaf Sumbawa Doei Janet