Hoe kom ik op een volgende bestemming?

Er is weer heel veel gebeurt!! Nadat ik vanuit het Rinjani gebergte alleen ben achter gebleven in Sanura ben ik de volgende dag weer achterop een scooter getapt en naar het busstation gebracht. Natuurlijk duurde het nog bijna 2 uur voordat de bus echt vertrok. En na een prachtige tocht langs de kust ben ik in een stadje achtergelaten om maar te zien hoe ik in Tete Batu terrecht zou komen. Dit ging nog best snel en na een korte onderhandeling weer met rugzak en al achterop een scooter naar Tete Batu. In dit gebied leven heel veel Sasak Indonesiers deze mensen zijn wat minder streng gelovig en drinken dan ook wel alcohol als niemand het ziet. Zo ben ik bij een gezin geweest die illegaal rijstwijn stoken. Ik vond het niet te drinken maar volgens de rest was het erg lekker. De pinda's die wij erbij kregen waren voor de zekerheid ook nog in een soort saus van chili's verwerkt dat zorgde er wel voor dat ik er niet te vaal van snoepte. De zoon van de eigenaresse heeft mij na een verblijf van 3 dagen in een prachtig orgineel huisje met uitzicht over de rijstvelden naar de ferry gebracht. In de tussen liggende dagen zijn we veel op de scooter op pad geweest ik betaalde hem voor de benzine want hij had verder toch niets te doen en zo kwam ik bij zijn vrienden over de vloer en heb ik heel veel kunnen zien in de omgeving. Super om met een lokaal iemand op pad te kunnen die overal uitleg over kan geven. Zo is de omgeving van Tete Batu een groot leverancier van tabak voor oa onze sigaretten. Je kunt hier dan ook echt balen tabak kopen wat verder nog niet verwerkt is maar wel door de lokale bevolking wordt gerookt. De ferry naar Sumbawa kwam al snel en ik was door Coen in de bus gezet die direct door zou rijden naar Sumbawa Besar een van de grotere steden van Sumbawa. Dit eiland wat veel groter is dan Lombok en Bali samen is veel armer en minder ontwikkeld. Toeristen zie je nauwelijks en auto's ook al niet. Ik vond het begin van dit eiland nogal deprimerend vlak en kaal en geen uitstraling, weinig tot geen dorpen dus ook weinig te zien. Wel zie ik hier voor het eerst koeien die meer op herten lijken dan op de koeien die wij gewend zijn, en geiten die overal op de weg liggen. Aan gekomen in Besar begint de grote puzzel om een 'hotel' te vinden want er zijn erg weinig mogelijkheden op Sumbawa. Ik vond samen met de chauffeur van de Bemo het hotel uit de Lonely PLanet. Nou het was wel weer zo'n louche tent. Ik brak al gelijk de douche deur af en stond met de vergane plankl in mijn handen. Dat ding maar tegen de muur gezet en er verder maar niet over gepraat. Een stukje rond gelopen. Door iedereen werd ik wat nagekeken tot er op een moment een man met een scooter langs kwam en vroeg of ik tijd had om Engelse les te geven. En zo werd ik dus van straat geplukt en voor een klasje met kinderen gezet. Die werden verlegen en wilden alleen maar foto's waar ze samen met mij op staan. Het was verder een leuke onderbreking in de saaie stad. Weer op pad kwam ik een gozer tegen met een Vespa met zijspan en vond het wel heel stoer als ik in de bak zou gaan zitten. Dit natuurlijk gedaan en zo heb ik de hele stad in een uurtje vanuit het bakje kunnen bekijjken. Heelijk want zo was de avond snel vooorbij en had ik tevens een goede indruk en bevestiging dat het echt saai is. Daar volgt natuurlijk weer de volgende vraag op hoe kom ik met een bus hier weer weg. Typisch weer de zoveelste discussie hoe en waar en wanneer. Dit blijft vooral Sumbawa een terugkerend verhaal of eigenlijk hoe los ik het raadsel op. Er zjn vaak verschillende busterminals en uiteraard ver van de stad en van elkaar. Uiteindelijk ben ik de volgende dag om 06.00 uur aan de straat gaan staan nadat de eigenaresse wakker was want ik kon er niet uit. Al snel kwam de bus. Nadat er getankt was bleef hij een half uur in het niets langs de weg staan met mij en gelukkig een andere vrouwe want het waren 3 vreemde gasten van de bus, eentje keek mij de kleding van het lijf de chauffeur was chagrijnig en de ander mankeerde ook wel wat. En toen gingen we eindelijk op pad. Telkens ging de mobiel van de chauffeur en dan ging het tempo naar bijna stilstaan en dat gebeurde heel vaak. Toen ging hij zich onder het rijden nog eens scheren met een wegwerp scheermes was telekens op het stuur werd uitgeklopt. De bus was al smerig en paste dan ook precies bij hem. Schakelen had hij ook al niet uitgevonden en zo af en toe loeide de motor het uit dat ik dacht dit gaat niet lang goed en inderdaad stoppen en kropen de 2 kneuzen onder de bus. Het dashboard kastje voor mijn neus moest open maar dat was een volledige gereedschapskist en werd leeggekieperd ik ben toen maar snel uitgestapt want ik hoef echt geen gegraai tussen mijn benen. De 2 kneuzen kregen er flink van langs van de chauffeur en daarna vertrokken we weer. Je moet niet denken dat het gereedschap werd opgeruimd daar zat ik gewoon met de voeten bovenop. Na een tijd moesten alle banden voorzien worden van lucht en na nogmaals enkele keren stoppen voor vage problemen kwamen we in Dompu aan waar ik er zowat werd uitgezet. Ik wilde naar Hu'u Leaky Beach voor de kenners het walhalla voor surfers. Tja en hoe kom je daar als de aansluiting van de dag al om 11.00 uuur ruim een uur weg is.......De prijs die gevraagd werd sloeg weer nergens op ong. 40 euro ja ja zo werkt het hier. Uiteindelijk weer achter op een scooter beland voor een strak prijsje en op naar Leaky Beach geen idee hoe groot de afstand is. Gelukkig werd er overal op Sumbawa aan de wegen gewerkt en was het niet zo enorm afzien met het gehobbel op de dancing streets zoals ik ze inmiddels al noemde. Het werd een lange zit en ik had er dan ook genoeg van toen ik dacht dat ik er was gauw afrekenen en eens bekijken waar ik terrecht ben gekomen en waar ik zou kunnen slapen. Het is echt in de middle of nowhere niets. De eerste tent zat (gelukkig) vol en kwam ik weer bij een zeer goedkoop Losman terrecht echt gezellig en schoon de kamer werd zelfs elke dag schoongemaakt dat was mij nog niet eerder overkomen. Ik heb hier veel gelopen en gesnorkeld en natuurlijk weer nat geregend. Een super grote Manta gezien en ik ben nieuwschierig of de onderwater foto gelukt is. De enkele surfer die er was gedroeg zich als een vervelend verwend klein kind want de golven waren blijkbaar al weken niet goed. Iedereen hing maar wat op zijn kamer op de computer of lag in bed. Ik was daar samen met een Australische docent dan ook twee vreemde eenden in de bijt. Wij waren altijd op pad en gingen de kleine dorpjes in. Na 3 dagen op naar Sape, maar hoe. Om 05.00 uur eruit en ik werd om 06.00 uur in het volgende dorp gedropt nadat ik weer achterop een scooter was gekropen. Natuurlijk weerwazige verhalen dat de bus pas om 11.00 uur zou komen en dat ik hem gemist zou hebben, in stilte baalde ik al en voor een veel te vette prijs kon ik naar Bima gebracht worden. Toch maar niet en gelukkig maar want na 15 min kwam de bus al! Het was een lange en warme zit en ik ben uiteindelijk op het dak van de bus gaan zitten een grandioos uitzicht en het noorden van Sumbawa is echt prachtig. Aan het einde van de middag in Sape aangekomen gaat de ferry niet. Shit wat nu?? Ik spreek weer een bekende van een week geleden en zij gaan terug naar Bima om met de grote ferry naar Floris te gaan maar weten niet wanneer deze precies gaat. Ik blijf overnachten want voor die dag heb ik wel even genoeg bus gezien. In de tijd dat we hebben zitten eten was ik vergeten een raam dicht te doen en voor het eerst sinds jaren van reizen ben ik bestolen. Ik had extra geld gepind en verstopt in mijn rugzak maar ik kom er de volgnde dag achter dat mooi alles incl. mijn euro's zijn verdwenen. Tja even niet scherp moe en niet opletten en je bent de klos. De eigenaar van het hotel was kompleet aangeslagen dit was nog nooit gebeurt hij vond het zo erg dat ik de kamer niet hoefde te betalen. Daar stond ik dus de volgende dag geen ferry naar Floris bijna geen geld op zak. Gelukkig was er zo'n 8 km terug een ATM met maestro had ik gezien dus maar weer pinnen en terug naar Bima want de info was zo wazig. Misschien gaat de ferry de 14e maar misschien ook wel pas de 18e er waren te hoge golven en de oprijplaten bij de aanlegstijger waren verrot en daar werd ook aangewerkt. Het bleef weer wazig. Maar die avond zou vanuit Bima de ferry vanuit Kalimanten komen en na een uurtje Bima doorvaren naar Flores. Dus terug met de bus naar Bima gelijk maar op het dak gekropen wat toch voor de nodige opmerkingen zorgt want ik ben wel een vrouw en dat blijft toch vreemd dat ook de gekke toeristen dat doen in dit moslim deel van Indonesie. In Bima eerste een kantoor gevonden in de hoop info te verkrijgen ik moest maar wachtten want niemand sprak er Engels. na 20 min vertrokken en naar de haven gegaan. OOk een onduidelijke bedoeling totdat er een kerel kwam die Engels sprak weer achterop de scooter naar het kantoor dat weer 2 km van de haven staat. Op het papier op de deur staat echt dat vandaag om 16.00 uur een ferry vertrekt jippy ik heb geluk. Te vroeg enthousiast want een foutje op het papier de ferry was gisteren en vaart maar 1x per week. Bedankt!! Dat wordt geen Flores en geen Kommodo om de grote varanen ze gaan zien. Alle mogelijkheden geprobeert zelfs de cargo schepen gingen niet ivm de hoge golven. Oke dan maar naar het vliegveld. Weer op de scooter en uiteindelijk een ticket gekocht naar Bali. Van Bali heb ik nog niet zoveel gezien en vanaf Denpassr heb ik al een ticket om op tijd in Jakarta te komen. En zo zit ik s'morgens nog in het noorden van Sumbawa en met de middag op het strand van Kuta Bali. Dit gaat wel heel kort worden wat een drama dat Kuta Bali. Het niveau mensen is gelijk an wat je op de Zutphense mei markt ziet lopen. Zuipende en vretende Australiers en alle winkels verkopen dezefde lelijke t-shirts. Echt verschrikkelijk 1 nacht en gauw weer weg. De volgende ochtend op zoek naar het busstation wat ik dus na heel veel vragen niet kan vinden. Uiteindelijk een taxi genomen met een chauffeur die zich 1000x verontschuldigd dat op Bali alles om geld draait, en een complete uitleg hoe ik met een bus moet reizen. Zijn verhaal maar aangehoord en nadat we het over de prijs eens zijn gaan we op pad. Ver buiten Kuta ziet hij op de andere baan van de weg de busrijden en wordt het bijna een bus achtervolgen in een hoog tempo en rijd hij de bus bijna klem want deze grote bussen stoppen alleen bij een halte. De spullen in de bus en oppad naar een dorp. Weer ergens op een wazig busstation waar het is uitgestorven krijg ik een Bemo aangewezen naar het volgende dorp waar ik naar toe wil. Er moeten 5 mensen zijn voordat hij weggaat en ik heb al rap gezien dat dit wel uren gaat duren. nee, nee andere mogelijkheden zijn er niet. Eerst maar wat eten en dan nog wat hangen bij de Bemo maar er is geen leven in de omgeveing van het busstation. Ik bedenk maar dat ik ga liften en met dat ik om de hoek loop staan daar de lokale bussen en die ene die ik nodig heb gaat binnen 5 minuten weg. Wat een geluk!! Na een lange rit kom ik in KlunKklan aan waar achteraf het Losman wat ik gevonden had niet zou zijn. Tja daar sta ik dan weer een oplossing te bedenken. Niemand weet wat en snap wat ik wil, ik werk tegenwoordig al met briefjes waar ik in de taal op schrijf wat ik wil en waar naar toe. Ik begin te lopen en natuurlijk te zwerten want het is behoorlijk warm en lekker vals plat tegen een berg op. Na verloop van tijd begin ik maar te roepen dat ik transport nodig heb. En ja eindelijk iemand die Engels spreekt en ongeveer weet waar ik heen wil. Hem voorgesteld dat ik betaal en ik krijg een veel te grote helm op mijn kop en we vertrekken. Na een zeer lange rit want we kunnen het niet vinden blijkt dat de Losman in een totaal ander dorp zit wel 30 km verderop. Na wat onderhandelen over de kamerprijs zit ik weer in een gigantische mooie stek met zwembad met uitzicht op de bergen en rijstvelden. Net een droom het was het afzien meer dan waard. Vandaag wat bij het zwembad in de zon gelegen en gekletst met een stel uit Zeeland die op een tandem rondfietsen maar na 3 dagen al door hebben dat het een hele zware opgeve gaat worden. En een leuk stel uit Amsterdam die het zelfde soort werk doen. Er zou in de hele omgeving geen internet zijn. Vanavond even een stukje wandelen en waarempel internet!. De informatie die ik krijg blijft altijd verrassend het klopt vaak niet en heel soms wel, en uiteindelijk lukt altijd alles wel. Alleen Kommodo en Flores zijn helaas van mijn lijstje van bezoeken verdwenen. Wel jammer maar dat gaat echt niet lukken ik neem tenminste aan dat ik wel de juiste informatie heb gekregen. Voorlopig zit ik weer op een prachtige stek en ga bedenken hoe ik weer ergens anders naar toe zou kunnen reizen want hier in Sideman heb ik nog geen bus gezien.