Volle winkels.....

Na Santa Clara ben ik met de bus naar Holgien gereisd alleen al om daarna naar Gibara te kunnen. Holgien was bijna een schok voor mij er zijn zowaar heel veel winkels met ja ja een klein aanbod aan spullen maar voor mij leek het al heel erg veel. De winkelstraten blijven gewoon prachtig om te zien alles lekker graniet dus dat loopt prettig zouden ze in Nederland ook moeten doen dan kun je tenminste gewoon op hakken gaan winkelen. Nu moet je niet denken dat ik hier een dag ga winkelen want er is gewoon niets te koop. De verhalen die ik kende van de DDR en Rusland kloppen wel met het aanbod hierzo. Ik heb een aantal etalages gefotografeerd en ik denk dat het overeenkomt met de jaren 50 in NL. Alleen dat er dan staat 'Let it snow' omdat het bijna kerst is dat lijkt mij voor Cuba wel een rare wens want sneeuw in dit land gaat voor heeeeeel veel problemen zorgen. Er is meenstal geen glas in de ramen maar gewoon lamellen met een traliewerk ervoor dus nee dat let it snow toch maar niet. In de winkels zelfs staan mensen echt in alle stilte te kiezen uit misschien 3 soorten van het zelfde met alle aandacht voor wat er wordt aangeboden. Kleding is een drama voor de bevolking en waar alles gekocht wordt is mij nog een raadsel want het is bijna voor hen onbetaalbaar en de keuze is ook beperkt en toch loopt iedereen er voor hier erg netjes en vooral kleurrijk erbij. Ik kwam langs een groot gebouw waar veel kunst werd getoond zoals op veel plaatsen in dit land en boven 3 etages verder kwam muziek dus ik ben maar gewoon alle trapen opgelopen en daar was een jeugdorkest aan het oefenen toppie muziek heerlijk om naar te luisteren en zoveel dicipliene voor de diriegent ongelooflijk. Later op de dag toch maar eens de honderden traptreden opgelopen met een pracht van een uitzicht over de grote stad Holgien. Daarna had ik het wel gehad want zoveel was er verder niet te beleven maar voor de overstap van de bus is er soms geen andere optie. Boven op de berg kwam in bij toeval in gesprek met een man en dat bleek de derigent te zijn van van het orkest. Hij vond het heel intressant om met mij te praten over oa Haitink dit blijkt dus een enorm bekende dirigent in de wereld te zijn net als Jaap van Zweden en het bij toeval had ik foto's gemaakt van een orkest in Santa Clara en het leuke was dat hij alle mensen kende die erop stonden. De casa waar ik sliep was eigenlijk best luxe en ik had er weer behoorlijk wat van de prijs afgepingeld veel backpackers vinden dat bijzonder omdat ik ookal de taal niet spreek. De Casa dame heeft alles geregeld dat ik naar Gibara kon en de volgende ochtend heeft (zoals zo vaak vriendenzaakjes) de taxichauffeur Nikie Lauda mij met een enorme snelheid naar Gibara gebracht. Zowaar in een Ford Kia wat een luxe met knal harde Salsa uiteraard. Eigenlijk ben ik wel een keer toe aan gewone lekkere muziek maar die hoor ik alleen maar op mijn eigen MP3 speler. In Holgien s'avonds wel naar een bar geweest maar er was geen kip en ik bevroor bijna van de temperatuur zo koud stond de airco.